Jason Statham speelt Orson Fortune, een veelgevraagde agent die door de Britse regering wordt opgeroepen om moeilijke opdrachten van nationaal belang uit te voeren. De Britse regering wordt hier vertegenwoordigd door Nathan (Cary Elwes), wiens taak het is om de onbetrouwbare Orson op het goede spoor te houden. Orson, zo wordt ons verteld voordat je hem ontmoet, heeft een aantal fobieën, waardoor hij een riskante huur is. Maar dan verschijnt Orson, en hij klinkt als een bondig gesproken actieheld. Hij stapt aan boord van verschillende vliegtuigen en doorstaat lange internationale vluchten zonder een zweem van fobie. Zoveel verloren mogelijkheden voor humor! Waarom de fobie configureren en dan niet laten zien?
Als Orson besluit hem aan te nemen, is het de taak om een gestolen koffer op te sporen die een mysterieus voorwerp bevat dat op het punt staat te worden verkocht op de zwarte markt, de duistere onderwereld van wapenhandelaars, drugsdealers, staatsgeheimen en andere snode transacties. Niemand weet wat er in de koffer zit, maar wat het ook is, het is zo gevaarlijk dat het niet in verkeerde handen mag vallen. (Het mysterie van wat er in de koffer zit, wordt pas halverwege de film onthuld. Dit is bedoeld om spanning te creëren, maar heeft het tegenovergestelde effect.) Orson stelt zijn kleine team samen: JJ Davies (Bugzy Malone), die veel van tijd die naar schermen staart, van gps en rapportagelocaties, en Sara Fidel (Aubrey Plaza), een computerexpert die alles kan hacken. Hun eerste operatie is het infiltreren van een elitefeest georganiseerd door miljardair George Simonds (Hugh Grant) op zijn jacht. Simonds vertrekt met een zeer oppervlakkige groep, waaronder twee schurken in “biotech” en een zwervende bende dronken dieven, die allemaal ook de koffer willen hebben.
Omdat het onmogelijk is om uitgenodigd te worden voor dit feest, chanteert het team een onwetende filmster genaamd Danny Francesco (Josh Hartnett), in de hoop dat hij de catnip van beroemdheden zal zijn voor de op hun hoede Simonds. Het werkt. Met Danny vooraan, Orson die zich voordoet als Danny’s manager en Sara die zich voordoet als Danny’s vriendin, krijgt het trio toegang tot het feest. George licht op bij het zien van Danny Francesco, de filmster! Hugh Grant, die zo hilarisch was in Ritchie’s “The Gentlemen”, is hier behoorlijk inert. De uitvoering heeft echter zijn hoogtepunten (zijn insinuerende gedempte stem die corruptie uitstraalt, zijn steil grijs haar, zijn donkere bril die doet denken aan Jim Jones of Robert Evans. Hij verschijnt als een kirrende waterspuwer met dode ogen.) Hijinx, leugens en bijna ongelukken gebeuren. De caper wordt bemoeilijkt door strijdende groepen onafhankelijke contractanten, allemaal achter de koffer, die met alle mogelijke middelen moeten worden gesloten.