De auteur is een Tweeling met een stijgende Maagd. In hun eigen woorden: “Tweelingen zijn nieuwsgierig en hebben het vermogen om verbindingen te leggen en met iedereen te praten. Het Maagd-deel van mij maakt echter onderscheid met wie ik connecties wil maken. Geboren in de Filippijnen maar opgegroeid in de Verenigde Staten, kreeg Blando van jongs af aan een westerse mentaliteit bijgebracht: hard werken, een vaste baan vinden en slagen. Medicijnen leken hiervoor een natuurlijk kanaal, geschikt voor zowel de Tweeling- als de Maagd-kant. Maar al snel na haar afstuderen realiseerde ze zich dat de westerse geneeskunde, en haar ideologie geworteld in feiten en gegevens, niet al haar vragen kon beantwoorden, haar faalangst kon wegnemen of haar verlangen naar een doel in het leven kon bevredigen. Haar eerste baan na haar medische opleiding in 1991 was in de Bronx, toen HIV gemeenschappen in New York City decimeerde, en ze besefte dat er lagen in haar begrip van de wereld zaten die de wetenschap niet kon verklaren: “Wetenschap vergaarde kennis door observatie van wat kon worden waargenomen en gemeten in de fysieke, materiële wereld, maar wat door directe waarneming kon worden begrepen, was beperkt… wat niet door de zintuigen kon worden waargenomen, was immens en onmeetbaar.” Nadat ze naar Miami was verhuisd, volgde ze astrologielessen van Iris, die zou dienen als Blando’s gids bij het lezen van de sterren en planeten, waarmee ze zijn benadering van geneeskunde en zijn persoonlijke leven zou herstructureren. Door astrologie kreeg de auteur “een ander perspectief om mezelf buiten de normen van de samenleving te zien”.
In de epiloog geeft Blando toe dat zijn mentor, Iris, het onderwerp van zijn boek zou zijn, maar hij raadde de auteur van die koers af en moedigde een meer persoonlijke benadering aan (Iris blijft echter het meest prominente personage in Blando’s verhaal). Het is onduidelijk hoe de diepere relatie van de auteur met astrologie haar relaties met haar familie en vrienden heeft beïnvloed, hoewel ze astrologische inzichten gebruikt om in het reine te komen met de manieren waarop ze door situaties en beslissingen navigeerde toen ze opgroeide. De kern van het boek is hoe de auteur de drie pijlers van haar wereldbeeld – katholicisme, westerse geneeskunde en astrologie – in de loop van de tijd met elkaar verweeft. Elk systeem lijkt haar leven op een gezonde en productieve manier te hebben geïnformeerd, aangezien haar geloof haar lessen in moraal en rituelen gaf, de wetenschap haar de middelen gaf om vragen te onderzoeken en astrologie haar hielp haar innerlijke zelf en verlangens te eren. Deze convergentie is duidelijk in een van de sterkste passages in het boek, waar Blando deelneemt aan een ayahuasca-retraite in Peru. Andere aspecten van het verhaal lijken daarentegen weinig onderzocht. Hoewel de bedenkingen van de auteur over het harmoniseren van deze ideologieën overtuigend zijn, is haar proza niet altijd opgewassen tegen de uitdaging om lezers ervan te overtuigen dat geen enkele denkrichting alle antwoorden heeft. Aangezien astrologie de heersende stroming tot de verbeelding blijft spreken, zal Blando’s meer ingetogen benadering sceptici aanspreken die geneigd zijn het onderwerp af te doen als te veel “woo woo”; astrologie, zoals Iris opmerkt, “is de kaart van uw potentieel”, geen antwoordsleutel.
Source by rezal