Zo zag ik het tafereel waar Maria in de as zit en de schapen rondlopen. Dit komt voort uit dat idee van Ezequiel: dat, in de as, de geest binnenkomt. In de donkerste plaats komt deze geest binnen – in de vorm van een schaap.
Het is een van mijn favoriete beelden uit de film: Mantoa in de as van haar huis, omringd door schapen. Wat zijn je herinneringen aan het filmen ervan, vooral gezien het belang van de schapen als motief van leven, dood en wedergeboorte in je werk?
Dit is de essentie van wie ik ben. Dit is de essentie van wat ik geloof. Dat is de essentie van de film… Het was echt grappig omdat we in het begin zo vaak probeerden om alle schapen te laten draaien [Twala.] Op een gegeven moment besefte ik: “Oh nee, we hebben er maar één nodig om rond te gaan.” Ze zijn gewend om maar naar één plek te gaan, in één richting. We namen er maar één mee om te kijken of de anderen zouden volgen. En dat deden ze. Na vele takes hadden we het een keer goed en ging alles perfect. Schapen spelen, zoals je zei, een grote rol in mijn werk. Zoals in “Moeder”, waar liefde kan worden uitgedrukt als haat of angst, kunnen de schapen komen als schoonheid of als angst – en niet alleen als angst, maar als de spiegel van iets dat beweegt door beweging, maar verstoken is van leven. .
Dorpelingen vertrouwen op de wol van Merinoschapen voor hun levensonderhoud, en “Resurrection” bevat op een gegeven moment het ritueel van een wedstrijd voor het scheren van schapen, die onverwacht verschrikkelijk wordt. Wat kun je zeggen over deze scène?
Het is een breuk. Als ik aan het werk ga, denk ik altijd aan naaien en knippen. Ik probeer deze motieven in de film leven te geven: de schaar, het scheermes, het mes, de snit, het naaien, de ontmoeting, het herstellen. Het is een eeuwige fase: naaien en knippen, bouwen en afbreken, slopen en bouwen, zagen en timmeren. Het is aan de gang.
Zijn tweede speelfilm, “Chattering Teeth”, speelt zich af in Lesotho in 1852, waarin hij een vader en zoon volgt “die hun toevlucht zoeken in een vestingstad op een bergtop, bewoond door een groep bandieten die proberen hun leven weer op te bouwen, maar nog steeds worden achtervolgd door hun ervaringen van oorlog en belegering.” Ben je nog steeds van plan om eind 2023 te filmen in Lesotho, zoals eerder aangekondigd?
Ik heb net het script afgemaakt. Ik moet nog polijsten. Het is een lange reis geweest. En ik ben zo dankbaar dat ik de tijd heb genomen om me echt te concentreren op het afmaken van dit werk. Hoe meer ik creëer, hoe beter ik dichter bij mijn ware denkruimte kom. Ik werk ook aan een essayfilm, dus ik hoop dat af te ronden en volgend jaar te beginnen met de opnames van “The Chattering of Teeth”, afhankelijk van de financiering.