Wil je meer metaal? Abonneer u op onze dagelijkse nieuwsbrief
Voer hieronder uw gegevens in om een dagelijkse update te krijgen met al onze koppen en om de The Orchard Metal-nieuwsbrief te ontvangen.
Nü-metal is het afgelopen jaar flink gegroeid. Zo erg zelfs dat Elton John gaf commentaar op een van zijn favoriete moderne nü-metalbands. Hoewel sommige mensen die het nieuwe tijdperk van de late jaren 90 en vroege jaren 2000 hebben meegemaakt, niet enthousiast zijn over de terugkeer van het genre.
In een reeks tweets trivium Bas speler Paolo Gregoretto maakte zijn mening over het genre heel duidelijk – nü-metal was terug van weggeweest en de meeste bands buiten de groten waren niet geweldig.
“Nu metal als geheel was een heel, heel slecht genre. Als je eenmaal door de eerste laag of twee van de geweldige bands bent gekomen die het hebben overleefd, wordt het behoorlijk donker. Iedereen die iets anders zegt, is ziek.”
Hij vervolgde: “Ik denk dat je vrijwel elk ander metalgenre naar het lokale niveau kunt brengen en toch kunt zeggen ja, dat is best goed. Shit op de lokale scènes 1999-2001.”
Ik heb hier een heel moeilijk meningsverschil over. Het is duidelijk dat de grote nü-metalbands fantastisch waren, maar een groot deel van de kleinere bleef hangen. Bands zoals (begin) ruggengraat Het is graag gedaan zijn geweldige voorbeelden van minder bekende groepen die uitblonken, en het genre had zeker zijn invloed op de metal die volgde – of het nu hun eigen stilistische bewegingen waren, of dat bands er zo voor wegliepen dat ze iets nieuws creëerden.
En kan dat echt niet van alle genres gezegd worden? Er zijn echt geen echt “slechte” genres. Voor elke goede band binnen een stijl is er een handvol waardeloze imitaties van dubieuze kwaliteit.