Er is de laatste tijd een golf van extra coole, elektronisch doordrenkte post-punkartiesten van over de hele wereld, en wij bij YEDM zijn er voor. Met lofi-beats, een uitloper van triphop, die de laatste jaren zo populair zijn, spreekt het voor zich dat sommige artiesten de laagste lofi, mawk-achtige melodieën zouden brengen. Postpunkartiesten als Nick Cave of Joy Division, voor degenen die het zich herinneren, leunden in hun hoogtijdagen eigenlijk zwaar op synthesizers. Terwijl we nu denken aan meer uitgeklede geluiden, werken deze nieuwere artiesten deze synths bij voor moderne oren, waardoor chaos en ironie op een nieuwe manier worden gebracht. Met tot nu toe slechts één EP en één single op zijn naam, zou de Duitse producer en zanger K4LT een van de beste in dit ensemble kunnen worden, aangezien zijn werk punk naar post-punk, lofi naar industrieel en klassiek, Moog-stijl en 808 naar het digitale tijdperk buigt.
K4LT bracht hun eerste EP uit, de paradoxaal genoeg genoemde Einde van het spel, in 2021. Deze EP demonstreerde zijn vaardigheden als popradiomeester, een oud geluid van eeuwenoude opnames die veel artiesten hebben bewapend als onderdeel van een beat of een interessante frase-overgang. K4LT gebruikt ze voor beide, en hun beats variëren van de eerder genoemde triphop tot trap en industriële beats. De laatste, op Einde van het spelVooral de afsluiter van “Fugae” is indrukwekkend want met de genoemde industrial beat, de oude radio pops, veel vintage synths en een paar behoorlijk stevige gitaren weet hij het nummer toch beslist lofi te houden.
Aan de andere kant van wat we nu weten is het lofi-spectrum (de K4LT heeft die grens voor ons verlegd), of blijkbaar is het Einde van het spelopeningsnummer, “Boarding Pass”. Met een heel basale beat en zalige zang zou de gemiddelde lofi-fan, luisterend naar het eerste deel van dit nummer, denken dat het standaard is, maar hier komt weer een gitaar met veel feedback, dit keer meer shoegazey en chaotischer. In feite zijn alle nummers van Einde van het spel bevatten gitaren, variërend van beklijvende, autokerkhofachtige country zoals “Extinction Aphelion” tot positief grungy “Loading Screen”.
In Einde van het spel, een unieke stijl begint uit K4LT te ontstaan, maar fans van de eerste EP mogen niet hetzelfde verwachten in hun nieuwe single, “LCPD”. Veel meer shoegazey in vorm en functie, “LCPD” heeft een meer definitieve triphop-structuur op de beat met ook wat drone-accenten. Hier is de invloed van bands als Radiohead en Gorillaz echt aanwezig, samen met de lofi-technovibes die zijn meegebracht uit K4LT’s thuisstad Berlijn. Het effect is soepel maar toch onderbroken, waarbij de songwriting meer opzettelijk aanvoelt op dit nummer, maar nog steeds met hints van experimenteel geluidsontwerp. Ook misschien wel het meest tedere nummer in hun zichtbare discografie, zei K4LT dat “LCPD” werd geïnspireerd door de spanning en emoties achter een “minnelijke” breuk. De doordachte maar emotionele aard van dit nummer is misschien bedoeld om de moeilijkheid weer te geven die schuilt in zo’n gecompliceerde relatiemanoeuvre, en als dat zo was, was het heel goed gedaan.
Het lijkt erop dat de experimentele rijping van het werk van K4LT hem al heeft geleid tot het creëren van divers en veelzijdig werk dat zal resoneren met post-punks, indie-liefhebbende lofi-publiek, liefhebbers van vintage synths en liefhebbers van muziekwetenschap. Dat is een redelijk goede dwarsdoorsnede om te verkennen, en “LCPD” is zeker niet de uiteindelijke vorm van de K4LT. Wat hij ook in petto heeft voor zijn volgende release, fans kunnen van hem verwachten dat hij gebruik maakt van radiopop, zijn vele uiteenlopende muzikale vaardigheden en veel emotie.
“LCPD” en de rest van K4LT’s discografie is te horen op Spotify of gekocht op Bandcamp.