Hij rijdt de rest van het seizoen. Het voelt als een voorwaartse stuwkracht op een raket.
Dat was mijn hoop.
ik onlangs geïnterviewde Craig Wedren en Anna Waronker, de componisten van “Yellowjackets”, die jullie enorm dankbaar waren voor het weer populair maken van de themaliedjes.
Wauw. [laughs] Ongelooflijk. Dat is erg aardig.
Ze slaan, zoals ik denk dat de meeste mensen die naar de show kijken, nooit de aftiteling over. Iedereen wil met dat groeiende orkest in de “Successie”-modus komen. Spreken de themaliedjes je van jongs af aan aan?
Ja, ik ben dol op themaliedjes sinds ik heel, heel jong was. Ik denk dat er iets is met tv-themaliedjes, maar ook met openingsscènes – en daar denk ik ook aan in films – ik ben een grote fan van formele filmische structuren. Ik hou van de openingstitelsequenties. Ik hou ook van aftitelingssequenties. Niet dat je ook niet zonder kunt. Elk project heeft zijn eigen grammatica, dus sommige projecten zouden geen openingstitelreeks moeten hebben, omdat er iets krachtigs is aan een koude opening. Maar ik heb het gevoel, vooral met zoiets als “Successie”, dat er misschien bijna een idee is van een ouverture voor bijvoorbeeld een opera of een musical, waar de muziek je naar deze wereld zal brengen en het podium zal bepalen, geen woordspeling bedoeld . Het is zoiets als zeggen “daar gaan we”. Ik denk dat daar waarde in zit. Evenzo de aftitelingssequenties: ik hou van het gevoel na een film, waar je bijvoorbeeld in het donker zit. Je hebt net iets meegemaakt. De muziek is er om een moment van contemplatie mogelijk te maken, om na te denken over wat je net hebt gevoeld. Ik hou daarvan. Ik denk dat we daarom naar de film gaan, daarom willen we de kans krijgen om onze eigen emoties te ontdekken. Ik denk dat deze formele structuren ons soms een heel specifieke manier geven om deze dingen te ervaren.
Ik beschouw naar de bioscoop gaan als naar de kerk gaan, je gaat daarheen om jezelf te transformeren, om een ervaring op te doen die elders niet mogelijk is.
Absoluut. Helemaal.
Ik wil terug naar “Austerlitz”, in het eerste seizoen, ter plaatse direct na de familietherapiesessie van de Roys. Ze zijn in een keuken aan het vechten, en Logan bereikt Kendall en moet worden vastgehouden. Je gebruikt zelden gitaar in de show, maar je hebt daar wel gitaar gebruikt. Kun je me vertellen waarom je die beslissing nam in die scène?
Ja, ja, absoluut. Dat was iets dat voor mij spreekt over de geweldige samenwerking die ik heb met Jesse Armstrong en met Adam McKay, waar we het altijd over verschillende ideeën hebben. Ik herinner me dat er iets was dat voortkwam uit een gesprek dat ik met hen had. [The Roys] zijn in het zuidwesten. Er is zo’n andere omgeving, ze zijn als vissen op het droge. Ze hebben zoiets van, waar zijn ze? Wat is er met hen aan de hand? Wat is dat? Ik denk dat er iets is met, in het bijzonder, deze reizen die Kendall in de show maakt, dat ik achteraf gezien de gewoonte heb om me op die reizen te concentreren. In seizoen twee schreef ik bijvoorbeeld dit stuk genaamd “Rondo in F minor”, dat voor mij gaat over de melancholische reis die hij maakt. Het stuk waar we het over hebben heeft een akoestische gitaar en een banjo, en ik probeerde dat speciale geluid aan dat Kendall-moment te geven. Het was een heel bewust idee van: “Hoe zou dat klinken?” Veel van wat ik doe voor “Successie”, zoals veel van mijn projecten, zijn experimenten. Ik ga er nooit vanuit dat iets zal werken. Mijn instinct is altijd om te experimenteren. En in het slechtste geval zal Jesse zeggen: “Dat werkt niet.” [laughs] Ik heb altijd zoiets van “Oké.” Maar het voelde zo goed. Ik herinner me dat ik die stukken opnam en het gevoel had dat er iets heel moois was aan het banjo- en gitaargeluid dat dat thema voor Kendall daar deed. Er waren momenten, terwijl de show vorderde, dat ik dacht: “Oh, kan ik dat nog een keer gebruiken?” En het voelde niet goed. Totdat ik eigenlijk probeer te denken dat als we het hebben gezien, ik niets wil weggeven. Maar er was een moment in seizoen vier waarop ik die gitaar heel subtiel terugbracht in één aflevering.