En we waren verheugd om onze vrienden terug te verwelkomen, waaronder Sherin Nicole, die schreef over ‘briljante, gewelddadige heldinnen’, Laura Emerick over de echte vrouwelijke dirigenten die misschien ‘TÁR’ hebben geïnspireerd, Marya Gates’ verhelderende discussie over vrouwelijke filmmakers in het tijdperk van stomme films. , Carla Renata met een gevoelig essay over hoe de geestelijke gezondheidsproblemen van zwarte mannen worden weerspiegeld in de media, en Sarah Knight Adamson met een voorproefje van een van de grootste releases van het jaar, Martin Scorsese’s “Killers of the Flower Moon”.
Ik vind het geweldig als onze schrijvers ons nieuwe inzichten geven in oudere films, zoals het eerbetoon van Laura Boyes aan “Corridor of Mirrors” (en de streamingdienst waar ze het vond), Peyton Robinson over “Malibu’s Most Wanted”, Lauren Coates over How ” Re-Animator” veranderde horrorfilms, Caroline Madden in “Baby It’s You” en Ally Johnson in muziek als een onbetrouwbare verteller in “Annihilation”.
Hoewel mijn favoriete criticus altijd Roger Ebert is geweest, betekende het veel voor mij als jonge fan die ervan droomde ooit mijn eigen filmrecensies te schrijven om Judith Crist te zien en om Pauline Kael, Renata Adler en vooral Molly Haskell te lezen, wiens boek over personages vrouwen in films was inspirerend en levensveranderend voor mij. Dat is een van de redenen waarom het zo veel voor mij betekent om enkele van de beste vrouwelijke filmschrijvers van dit moment te kunnen belichten met levendige, uitnodigende, inzichtelijke commentaren, interviews en recensies. We geven de lezers die we waarderen niet alleen zoveel geweldige filmschrijven en inspireren je om enkele van de films waarover we hebben geschreven te bezoeken of opnieuw te bekijken; we hopen een andere generatie jonge vrouwen te inspireren om te dromen van het delen van hun gedachten over film.