Het geduld: Voor zover mogelijk ben ik iemand die er alles aan doet om zijn situatie te veranderen. Ik denk dat met een zekere mate van consistentie dit gedrag je onvermijdelijk op een punt brengt waarop je moet wachten. Een punt waarop de dingen die nu moeten gebeuren om vooruit te komen, niet langer onder controle zijn. Ik zie het als een tijdsperiode op iemands reis, ongeacht de lengte, waarin de ongeziene dingen moeten gebeuren; spieren moeten scheuren en herstellen, de greep van een concept komt naar je toe in een moment dat volledig verstoken is van artistieke bedoelingen. Op deze momenten merk ik dat ik het meest gefrustreerd ben door geduld.
En dit oeuvre klinkt als die frustratie.