“Mending the Line” begint in Afghanistan, wanneer een groep mariniers, die hun laatste dag van inzet vieren, op een laatste patrouille wordt gestuurd door hun leider, Colter (Walls). Dingen gaan verkeerd. Veel van de mannen onder zijn bevel, waaronder goede vrienden, worden gedood en Colter raakt ernstig gewond. Terug naar huis, gekweld door schuldgevoelens en zelfmedicatie met alcohol, belandt hij in een afkickcentrum voor veteranen in Montana. Het ziet eruit als een goede faciliteit, met behandelingen die zijn toegesneden op de specifieke problemen van elke persoon. dr. Burke ( Patricia Heaton ) erkent Colters ongeduld om onmiddellijk te worden genezen, zodat hij weer kan worden geïmplanteerd, maar probeert hem zover te krijgen dat hij aan zijn verwachtingen voldoet. Hij kan niet goed tegen groepstherapie en haalt uit naar de counselor, die nooit heeft gediend. Colter is een puinhoop.
Ike (Cox), aan de andere kant, is de laatste decennia van zijn eigen oorlogsvoering, maar hij brengt nog steeds periodieke bezoeken aan de faciliteit, vooral nadat hij flauwvalt tijdens het alleen vissen. Ike is een knorrige, geïsoleerde man, een voormalige marinier, wiens enige uitstel van zijn geestesziekte is wanneer hij op de rivier is. dr. Burke bereidt Ike en Colter voor: Ike zal Colter de fijne kneepjes van het vliegvissen leren. Ze brengen veel tijd door in de plaatselijke aas- en hengelsportwinkel, gerund door Ike’s oude vriend Harrison (Wes Studi). Ike en Harrison kennen elkaar heel goed en hun dynamiek is prikkelend, goedaardig en familiaal. De training van Colter heeft zijn hobbels, maar uiteindelijk is hij in de rivier en probeert hij het zelf uit. (Er is een grappig moment waarop Ike Colter uitscheldt omdat hij de hengel een “hengel” noemt, in navolging van een sentiment in Er stroomt een rivier doorheen: “Het moet altijd een staaf worden genoemd. Als iemand het een staaf zou noemen, zou mijn vader ernaar kijken zoals een sergeant van het Amerikaanse Korps Mariniers zou kijken naar een rekruut die zojuist een geweer een wapen had genoemd.”)
Het derde hoofdpersonage is Lucy (Perry Mattfeld), een bibliothecaris die vrijwilligerswerk doet in de ontwenningskliniek en voorleest aan veteranen. Lucy is een onrustige, angstige en afgeleide vrouw. Haar achtergrondverhaal wordt pas later onthuld, maar ze wordt duidelijk door iets achtervolgd. Ze zit in de val, en Ike en Colter ook. Als Ike Colter naar de bibliotheek stuurt om wat boeken over vliegvissen te halen, geeft Lucy hem De zon komt ook op (vergeten dat een van de hoofdpersonen door een oorlogswond machteloos was achtergebleven). Er is misschien een klein vonkje romantische interesse tussen Lucy en Colter, maar het brandt langzaam uit.