Marlowe-regisseur Neil Jordan praat over het opnemen tegen de beroemde noir-held van Raymond Chandler met ster Liam Neeson.
Philip Marlowe van Raymond Chandler is gespeeld door enkele van de grootste sterren van Hollywood. Voor velen blijft Humphrey Bogart de ultieme Marlowe, gebaseerd op zijn optreden in Howard Hawks. de grote slaapmaar liefhebbers van film noir citeren vaak vermoord mijn schatDick Powell’s, of latere iteraties, als Robert Mitchum in Vaarwel mijn schoonheid of Elliot Gould erin Het lange afscheid zoals de beste. Inderdaad, Liam Neeson treedt in machtige schoenen met zijn nieuwe film, marlowemaar als iemand het tegen Mitchum of Bogart kan opnemen, is het Neeson wel, toch?
Om Marlowe naar het grote scherm te brengen, schakelde Neeson een van zijn meest frequente regisseurs in, Neil Jordan. De twee beroemdheden werkten samen aan michael collinsevenals de vorige opgewektheid en de meest recente (ondergewaardeerde) Ontbijt op Pluto, en moeten zich weer herenigen in een nieuwe gevangenisontsnappingsthriller die dit jaar is gefilmd. Ik had onlangs de kans om Jordan bij te praten, die uitlegt waarom hij de legendarische noir-held op zich nam.
Het blijkt dat Marlowe uniek was voor Jordan, aangezien hij zijn films vaak zelf schrijft of ontwikkelt. Hier was hij meer een huurling. “Ik heb het script niet zelf ontwikkeld. Het is geschreven op basis van een roman van een vriend van mij genaamd John Banville, en het werd mij gebracht (door Liam). en ik zei, oké, ik zou je graag deze rol zien spelen.
Jordan merkte echter op dat Neeson, die in de zeventig is, voor velen misschien te oud lijkt om Marlowe te spelen, door te zeggen: ‘Ik bedoel, hoe oud was Marlow? 46 misschien? Daartoe merkte ik op dat Neeson er op zijn zeventigste niet veel anders uitziet dan Bogart op zijn 45ste, toen hij de grote slaapen ziet er jonger uit dan Mitchum was toen hij het maakte Vaarwel mijn schoonheid (De hard levende Mitchum was negenenvijftig). Volgens Jordan werd Neeson zelf geïnspireerd door Mitchum, tot het punt waarop elementen van zijn vertolking bijna in zijn acteerwerk terechtkwamen.
“Toen Liam begon, toen hij binnenkwam en die kostuums droeg, zei hij, hij zei tegen mij, kijk, ik denk erover om de Mitchum-wandeling te doen (met die pas) en ik zei, nee, nee, nee, Nee nee. Jij bent Liam Neeson. Je speelt niet Robert Mitchum. Je maakt geen grapje, Humphrey Bogart. Je speelt niet Dick Powell. Jij bent Liam Neeson die Marlowe speelt.”
Ondanks dat Philip Marlowe, de klassieke held van Raymond Chandler, in de hoofdrol speelt, is de film niet gebaseerd op de verhalen van de auteur. Zoals eerder vermeld door Jordan, is het een bewerking van een roman van John Banville, De blondine met zwarte ogen. “In zekere zin gaf het feit dat het geen Chandler-boek was me veel vrijheid. Het was dus geen remake van vermoord mijn schat of Vaarwel mijn schoonheid wat is eigenlijk hetzelfde boek, nietwaar? En het was geen remake van Het lange afscheid. Dus daar zat een vrijheid in, voor mij was het een geschenk.
Het boek is verfilmd door de overledenen‘s William Monahan, wat ongebruikelijk was voor Jordan, aangezien hij normaal gesproken een schrijver-regisseur is in plaats van gewoon een regisseur. ‘Bill schreef deze prachtige regels, je weet dat ik een regisseur en een scenarioschrijver ben. Ik werk zelden met andere mensen of aan andermans werk, weet je? En ik dacht, oh God, dit is een beetje eng nu ik maar een regisseur ben en deze dingen doe. En er waren van die enorme dialoogscènes. Dus ik moest ze vullen met beweging en een beetje met de camera werken, een beetje door deze gesprekken glijden. Elke film vraagt om zijn eigen taal.”
Jordan castte met name Danny Huston als een van de schurken. Zijn vader, de legendarische John Huston, regisseerde een van de beste privédetectivefilms aller tijden, De Maltese valken speelde een noir schurk in chinatown. ‘Ik hoorde je vader soms praten. Het was eigenlijk best verontrustend. En Danny kent en houdt van het werk van zijn vader. Danny weet hoe hij het op zijn schouder moet dragen en ook die stem kan dragen… dus dat was cool.”
Merk op dat de film zich afspeelt in Los Angeles in 1939, maar werd opgenomen in Dublin en Barcelona. De film is prachtig gedraaid door DP Xavi Giménez op een unieke manier voor een historische film noir. “Ik wilde niet dat er schoten uit een donker steegje kwamen waar je niet weet wat er aan de hand is. Ik zei: kijk, dit is een hete, hete plek en we gaan het filmen alsof het op een hete plek is opgenomen. Laten we een flitsende kleur gebruiken, weet je? Ik bedoel, er zullen natuurlijk schaduwen zijn, weet je, en er zijn er altijd wanneer we een interieur binnengaan, weet je. Er zijn luiken voor de ramen en dat soort dingen. Maar ik wilde eigenlijk gewoon Film Noir in levendige kleuren doen. Zo simpel was het eigenlijk, weet je?
marlowe het is al in de bioscoop. Lees hier onze recensie!