Het veld: Elke dag is een grote dag voor Barbie (Margot Robbie). Ze wordt wakker in haar droomhuis, neemt een douche, trekt een fantastische outfit aan en gaat dan op pad om tijd door te brengen met haar vrienden, die Barbie heten, en die altijd blij zijn haar te zien. Dat is het leven in Barbieland voor jou, altijd hetzelfde en altijd perfect… Totdat de dag komt dat Barbie wakker wordt en haar dag voorbij is. nogal perfect. Er gaan kleine dingen mis en ze wordt achtervolgd door eindeloze gedachten aan de dood – geen normaal Barbie-gedoe.
Gelukkig kan Weird Barbie (Kate McKinnon, die meestal de splitsingen doet) het probleem diagnosticeren: elke Barbie in Barbieland heeft een echte meisjestegenhanger die met haar speelt, en er is duidelijk iets mis met de speelkameraad van onze Barbie. Dus Barbie verlaat Barbieland voor een reis naar de echte wereld, en op die reis is Ken (Ryan Gosling), die van Barbie houdt maar gefrustreerd is door het feit dat elke avond meisjesavond is en ze nooit tijd voor hem heeft. . Dus terwijl Barbie erin slaagt haar speelkameraadje te vinden, brengt Ken veel tijd door in de echte wereld om te leren hoe de dingen hier werken… en Barbieland zal misschien nooit meer hetzelfde zijn.
Komaan Barbie, laten we gaan feesten: Barbie het is een goocheltruc, een fantastisch voorbeeld van een filmmaker die een gevestigd stuk bedrijfs-IP gebruikt om luid en duidelijk een boodschap over te brengen. Dat de derde solofilm van Greta Gerwig als regisseur ook een duizelingwekkend, dwaas en hilarisch moment is, is essentieel voor de kracht ervan, en de uitdaging van deze recensie is om te proberen te onderzoeken hoe de goocheltruc werkt, terwijl het plan behouden blijft. Ik sta versteld van wat hij bereikt.
Barbie is tenslotte niet zomaar speelgoed. Het is een merk dat synoniem staat voor vrouwelijkheid, geladen met pulserende roze kracht; macht die door de jaren heen is uitgeoefend door antifeministen, terwijl ze ook meedogenloos wordt aangevallen door feministen zelf. Als je een meisje was met Barbies, groeide je op met het idee van haar als ‘de perfecte vrouw’, geschikt voor elk mogelijk beroep op de planeet, maar nog steeds grotendeels bepaald door haar esthetiek, van haar kleding tot accessoires en vlechten . haar tot aan de hoge hakken, waarvoor haar voeten permanent gevormd waren.
Het script van Gerwig en Noah Baumbach erkent alle kritiek die feministen al jaren uiten (sommige oppervlakkiger dan andere – het casten van een breed scala aan lichaamstypes om Barbieland Barbies te spelen maakt niet noodzakelijkerwijs de letterlijke decennia van onrealistische lichaamsverwachtingen goed). Maar dan gaat hij een stap verder om de belofte van Barbie te onderzoeken en hoe goede bedoelingen niet altijd tot positieve verandering leiden.
Enkele van de concepten onderzocht door Barbie zal een belletje doen rinkelen als het gaat om de complexiteit die gepaard gaat met het zijn van een moderne vrouw, omdat feministen van Gloria Steinem tot Liz Lemon deze thema’s al jaren verwoorden. Hier is het punt – ja, de gecompliceerde paradox van het vrouw zijn in de gevangenis van de eisen van de samenleving is goed gedekt. De reden waarom we nog steeds over deze kwesties praten, is dat ze gingen niet weg.
Barbie (Warner Bros.)