Man City wint Champions League: Pep Guardiola heeft een nieuw model gevonden voor het winnen van grote wedstrijden

Sinds Pep Guardiola voor het laatst de Champions League won, zijn er acht landstitels behaald, drie in Duitsland en vijf in Engeland. Geen wonder dat het zijn obsessie zou zijn. Twaalf jaar later viert hij eindelijk weer Europese glorie.

Het discours werd gedomineerd door vergelijkingen met de treble van Manchester United in 1999, maar het is de vergelijking met Guardiola’s geweldige Barcelona in 2011 die het meest veelzeggend lijkt. Een coach die soms compromisloos wordt genoemd, heeft een behoorlijk traject afgelegd.

Als de overwinning van Barcelona op Wembley het hoogtepunt van zijn voetbal, of van wie dan ook, vertegenwoordigt, was deze overwinning in 2023 moeilijker.

Het zou geen reden tot bezorgdheid moeten zijn voor hem of zijn spelers. Er zijn 115 andere factoren die deze triomf nog zouden kunnen bezoedelen, maar de manier waarop hij presteerde in Istanbul is daar niet een van. Finales worden gewonnen, niet gespeeld, en City was waardige winnaars na een indrukwekkend seizoen.

Maar de manier waarop het werd bereikt, in tegenstelling tot het vloeiende voetbal van een dozijn jaar eerder, en inderdaad een deel van dit seizoen, spreekt boekdelen over Guardiola’s veranderde aanpak.

Hij suggereerde achteraf, zoals hij al zo vaak heeft gedaan, dat deze bekercompetities een gelijkspel zijn – en het idee dat deze stad overduidelijk superieur is aan de teams die voor hen kwamen, is het waard om afgewezen te worden. De marges op deze wedstrijden zijn krap.

In 2019 waren ze de topscorers in de Champions League, ondanks dat ze in de kwartfinales werden uitgeschakeld door Tottenham. Vanaf 2021 hebben ze de minste verwachte doelpunten tegen gekregen van alle teams, ondanks dat er niemand anders in de competitie speelt.

Maar er was iets anders aan de versie van 2023. Er is nog nooit een robuuster Guardiola-team geweest. Ogenschijnlijk is het een three-back, maar die drie omvat noch Rodri noch John Stones – twee mannen die in december als halfback speelden op het WK.

“Ik denk dat we een beetje beter verdedigden in het gebied”, zei Guardiola toen hem werd gevraagd om een ​​verschil te noemen. “We zijn vier centrale verdedigers plus Kyle [Walker]. Wij zijn voldoende pleitbezorgers. Ook als we fouten maken, hebben we het gevoel dat we steviger zijn.”

Twee jaar geleden werd de Champions League-finale verloren toen Oleksandr Zinchenko Kai Havertz verloor. De Oekraïner is al vertrokken. João Cancelo, een geweldige speler met de bal aan zijn voeten, veranderde ook toen Guardiola het vertrouwen in zijn verdedigende werk verloor.

City is nu moeilijker te verslaan. Er is geen duidelijke zwakte.

De eerste keer dat Guardiola bij het kwintet van Rodri, Stones, Nathan Ake, Ruben Dias en Manuel Akanji zat, was tijdens de tweede helft van een doelpuntloos gelijkspel met Borussia Dortmund in oktober. Cancelo werd tijdens de rust vervangen door Akanji.

Het vijftal startte in maart voor het eerst samen in een 1-0 zege op Crystal Palace. Guardiola maakte voor het eerst in de volgende wedstrijd bekend wat de basisopstelling voor de Champions League-finale zou worden en versloeg RB Leipzig met 7-0 in het Etihad Stadium.

Hij werd opnieuw ingezet voor beide benen van de kwartfinale tegen Bayern München, waarbij Guardiola alleen van dit plan afweek in de grotere wedstrijden toen Nathan Ake aan het einde van het seizoen fitheidsproblemen begon te krijgen. Walker kwam binnen om hem te vervangen.

In de vier belangrijkste wedstrijden van het seizoen voor zaterdag was dit de basisopstelling. Guardiola noemde dezelfde 10 outfield-spelers voor de titelaanloop met Arsenal, de tweebenige halve finale tegen Real Madrid en de FA Cup-finale overwinning op United.

Met het vastgestelde sjabloon heeft City sinds de 4-2 nederlaag tegen de Spurs in januari niet meer dan één keer in een wedstrijd tegen gekregen. Dat was de avond waarop Guardiola zijn eigen spelers uitschold en ze bestempelde als zijn ‘vrolijke bloemen’-team. Er is een meer risicomijdende stad ontstaan.

“Het was echt interessant om Pep te horen praten over de juiste verdedigers, omdat hij onze geest heeft geconditioneerd”, zei Gary Neville. luchtsporten. “Het idee van een team dat vier verdedigers in één team speelde, was heel anders dan de gebruikelijke speelstijl van Pep.”

Pragmatisme wordt gedefinieerd als een benadering die theorieën of overtuigingen evalueert in termen van het succes van hun praktische toepassing. In het voetbal betekent het afstandsschoten en langere passes, een rudimentaire benadering die een wereld verwijderd is van het spel van Guardiola.

Maar hij is geen purist. Guardiola speelt het positionele spel, het balbezit, niet vanwege de esthetische aantrekkingskracht, maar omdat hij gelooft dat het effectief is. Het veranderende profiel van hun centrale verdedigers, evenals de aanpassing aan Erling Haaland, weerspiegelen dit.

Het is gewoon een andere manier waarop Guardiola de cirkel rond heeft gemaakt. De man die ooit een team van middenvelders wilde, die zijn laatste Champions League-finale won met Yaya Touré en Javier Mascherano in het hart van zijn verdediging, heeft nu verdedigers op zijn middenveld.

En City heeft er nooit minder kwetsbaar uitgezien, nooit meer kans om een ​​manier te vinden om te winnen, zelfs als het tempo ontbreekt.

Zijn spelers waren zich bewust van hun eigen gebrek aan vloeiendheid in de finale. “We waren niet op ons best”, zei Ilkay Gündogan. “Ik was slecht”, zei Jack Grealish. Rodri iets meer industriële taal om zijn eigen display te beschrijven. Ze probeerden slechts zeven schoten in de wedstrijd.

Maar ze vonden een manier om de grote wedstrijden te winnen.

Dat is het belangrijkste verschil. City’s Premier League-puntentotaal van 89 dit seizoen is lager dan gemiddeld punten tijdens Guardiola’s zeven seizoenen bij de club. Het cijfer van 94 doelpunten is minder dan gemiddeld totaal aantal doelpunten tijdens Guardiola’s zeven seizoenen bij de club.

De manager die gespecialiseerd is in het winnen van landstitels, wiens voetbal hij zo vaak won gedurende lange seizoenen, terwijl hij manieren probeerde te vinden om tekort te schieten op de grote momenten, heeft het verhaal omgekeerd. Een nieuwe zou nu kunnen volgen.

Een feestelijke Guardiola, wiens houding sprak van opluchting, van een gewicht dat werd opgetild, was niet in de stemming om te bespreken wat er daarna zou gebeuren. Misschien zal er, bevrijd van de druk die erop wordt uitgeoefend, een meer expressieve stad ontstaan. Dat mogen zijn rivalen in Europa hopen.

Want hoewel zijn briljante Barcelona de Champions League nooit heeft tegengehouden, zou deze machine van Manchester City dat wel kunnen.