We kijken naar het uitstekende Nike-drama Air van Ben Affleck, met Matt Damon in de hoofdrol.
VERHAALLIJN: In 1984 probeert Nike-directeur Sonny Vaccaro (Matt Damon) Michael Jordan te rekruteren als een Weesgegroet om de jonge basketbalschoenendivisie te redden.
ANALYSE: door Ben Affleck Lucht het stelt de regisseur in staat om al zijn sterke punten als regisseur en acteur te gebruiken. Als argo, schijnt het een licht op een intrigerend evenement uit de jaren 80, maar in tegenstelling tot die film staat hier niet noodzakelijkerwijs op leven en dood. Maar als je denkt dat het idee van een film over de ondertekening van Michael Jordan door Nike klein is, heb je het mis, want dit is een echt boeiende en vermakelijke weergave van alles wat er in de historische deal is gebeurd. En die deal veranderde voor altijd de manier waarop atleten over de hele wereld worden gecompenseerd.
Matt Damon is op zijn best als de dappere Vaccaro. Hij is een gepassioneerd liefhebber van het spel en probeert Nike op de kaart te zetten onder basketballers in een tijd waarin Nike, hoe gek het ook klinkt, ouderwets was. Converse was de grootste schoen en Adidas kreeg snel grip als het ‘coole’ merk dankzij de plaatsing in hiphopvideo’s. De film besteedt veel tijd aan het uitbeelden van de frustratie van alle betrokkenen, wetende dat ze een superieur product hebben. Naast Damon’s Vaccaro is er Jason Bateman als Rob Strasser, die verantwoordelijk is voor marketing en de toekomst van zijn familie op het spel zet van het succes van tennis.
In een flitsende ondersteunende rol is er ook Ben Affleck zelf als Phil Knight, de kleurrijke permanent dragende CEO van Nike die op kantoor verschijnt in luide trainingspakken. Hoewel hij aanvankelijk overkwam als een yuppie-verlader uit de jaren 80, wordt Knight ook afgeschilderd als ervaren en iemand die gelooft in zijn werknemers, met name Vaccaro, wiens inzet vaak niet loont.
De film volgt Damons minzame Vaccaro terwijl hij zijn toekomst en die van het bedrijf op het spel zet in zijn agressieve achtervolging van Jordan. Houd er rekening mee dat niemand op dat moment enig idee had wat MJ zou worden, dus het was een grote gok. Hoewel we allemaal de uitkomst kennen, weten we niet wat er in de deal is gebeurd, met veel tijd besteed aan Vaccaro’s plichtsgetrouwe relatie met Jordan’s zakenmoeder Deloris (gespeeld als de geweldige Viola Davis), die wil dat haar zoon haar zoon krijgt. . legitiem aandeel in eventuele winsten die namens hem zijn gemaakt.
Affleck doet goed werk door het tijdperk van de jaren 80 op te roepen op een manier die eigenlijk aanvoelt als een film die legitiem in het decennium had kunnen worden gemaakt. De film is opgenomen op een manier die doet denken aan een oude film van Robert Richardson, en Affleck liet zelfs Tangerine Dream aan de soundtrack werken. Opmerkelijk is dat het tempo strak wordt gehouden, waarbij de film een magere, gedisciplineerde 112 minuten duurt met geen enkel vet op het bot.
Affleck heeft eigenlijk een film gemaakt die naast op de plank staat argo, en het ziet ernaar uit dat het een publiekstrekker zal zijn, zelfs als je geen sportfan bent. Het acteerwerk is top, niet alleen van Damon en Affleck, die goed bediend worden door de dialogen van schrijver Alex Convery, maar ook van de hele ondersteunende cast. Dat geldt ook voor Chris Messina als Jordan’s haai (maar geen tekenfilmagent). In een enkele scène levert Marlon Wayans als universiteitscoach George Raveling de opvallende monoloog van de film over waarom je altijd naar je intuïtie moet luisteren. Chris Tucker is ook geweldig in een onkarakteristieke rol als Howard White, de man die verantwoordelijk is voor de relaties tussen spelers, die een geloofwaardige minzaamheid oproept die zijn eigen verlangen om goed te doen voor de families waarmee hij omgaat, verloochent.
Echter, Lucht het is echt een geweldig pakket, waarbij Affleck veel plezier beleeft aan het vertellen van dit verhaal. Het heeft absoluut een van de beste soundtracks van het jaar, met naalddruppels van Bruce Springsteen tot Axel F. Affleck hergebruikt zelfs het hoofdthema van Pino Donaggio voor dat van Brian De Palma. dubbelganger als aanvulling op het nummer Tangerine Dream. Het is een leuke bijkomstigheid van een film vol met hen. Terwijl Lucht zal over een paar maanden in première gaan op Prime Video, het is absoluut een film die presteert op het grote scherm en een zeldzaam volwassen drama dat mensen zouden moeten steunen.
8