Dit is showbusiness met een hoofdletter S, een hoofdletter B (met een beetje BS voor de goede orde).
Schlatter, 93, sprak met RogerEbert. com over het onverwachte succes van ‘Laugh-In’, zijn oog voor talent (hij castte een pre-Mork Robin Williams), en waarom hij ‘Turn-On’ overweegt, een show die eigenlijk werd geannuleerd voordat de pilot-aflevering werd uitgezonden, om het meest trotse moment van zijn carrière te zijn.
Zijn leven in comedy begon in de vroege jaren 1930. Dit betekent dat je films met The Marx Brothers, WC Fields, Abbott & Costello, Bob Hope en Laurel & Hardy in de bioscoop kunt zien.
Het was spannend. We moeten lachen, en dat heeft me door veel dingen heen geholpen.
En de radio? Wie waren je favoriete komieken?
Bob Hoop natuurlijk. Milton Berle en Danny Thomas waren mijn eerste kennismaking met comedy.
Is het niet Jack Benny?
Oh ja, Jack Benny. We hadden veel plezier met Jack Benny op “Laugh-In”. Het was een leercurve voor hem. Zijn tempo is zo weloverwogen en de show ging zo snel. Maar hij hield ervan om de show te doen en hij hield van Goldie Hawn.
Zie hoe de grote “Laugh-In” bij ons thuis tot stand kwam. Mijn ouders gebruikten dat als hefboom. Als ik mijn huiswerk deed, kon ik kijken. Anders kon ik het niet, en niet kijken naar “Laugh-In” was geen optie. Iedereen praatte er de volgende dag over op school.
Zoals veel dingen in mijn carrière was ‘Laugh-In’ een ongeluk. Ik had “The Dinah Shore Chevy Show” en de variëteitserie Judy Garland gedaan. NBC kwam naar me toe en zei dat ze geen publiek hadden op maandagavond om 20:00 uur omdat het tegenover “Gunsmoke” en “Here’s Lucy” stond. Ze vroegen of ik daar iets had om neer te zetten. Ik verzamelde jonge en aantrekkelijke personages zoals Ruth Buzzi, Judy Carne, Henry Gibson, Larry Hovis, Artie Johnson, Jo Anne Worley en later Hawn en Tomlin. NBC zei dat het geen van hen kende, en ik zei dat dat het punt was.