“Jung_E” begint met een crawl die uitlegt dat de setting 2194 is. Natuurlijk hebben we deze planeet tegen die tijd al lang geleden bewoonbaar gemaakt door door mensen gemaakte schuilplaatsen te creëren om de resterende facties van de mensheid te huisvesten. Natuurlijk kunnen deze facties niet met elkaar overweg, en drie splitsen zich af en beginnen een oorlog tussen de resterende sectoren van de mensheid, een strijd die ooit werd geleid door een ongelooflijke soldaat genaamd Yun Jung-yi (Kim Hyun-joo). In deze visie op de toekomst kan bewustzijn worden gedownload naar de AI, en dat is precies wat een team van experts probeert te doen met Yun, door zijn ervaring om te zetten in een moordmachine genaamd Jung_E. Ze blijven echter falen in hun pogingen terwijl ze proberen de dag waarop Yun stierf in de strijd virtueel na te bootsen, in de hoop dat ze, als ze haar hersens in kaart kunnen brengen, nog meer niet te stoppen zal zijn en de strijd zal winnen. oorlog.
Het project wordt geleid door een expert genaamd Seohyun (de helaas overleden Kang Soo-yeon, aan wie de film is opgedragen), die toevallig de dochter van Yun is, die al 35 jaar in coma ligt. Hoewel Seohyun een zeer persoonlijke band heeft met het project – in zekere zin probeert ze niet alleen het geweten van haar moeder te redden, maar ook te overwinnen wat haar doodde – wordt ze gecompenseerd door de meer afstandelijke en cynische Sang-Hoon (de grappige Ryu Kyung-soo uit ” Hellbound”), die het project in meer klinische termen bekijkt en meer bezorgd is over het stoppen door de regering dan over het verleggen van morele grenzen.
Na een openingsscène die de tafel dekt voor Jung_E’s vechtvaardigheid, nestelt Yeon zich scène na scène van Sang-Hoon en Seohyun die bespreken hoe het project verloopt en hoe het kan worden opgelost. Yeon speelt met een aantal interessante ethische ideeën – er is een mooie scène waarin wordt onthuld dat economische ongelijkheid een rol speelt in deze visie op de toekomst, zelfs nadat je sterft. (Arme mensen hebben geen controle over hun geweten.) Maar ‘Jung_E’ wordt te spraakzaam en draait zijn wielen op een manier die het emotionele en filosofische gewicht mist dat een film als deze zo beperkt moet houden tot onderzoekskamers. voor zo lang.