De hoge tafel wacht. Wat begon als een mid-budget actiefilm over een moordenaar die zijn dode hond wreekt, is uitgegroeid tot een van de meest iconische filmseries ooit gemaakt, die tot op de dag van vandaag voortduurt met John Wick: Hoofdstuk 4. Keanu Reeves keert terug naar zijn titulaire rol als de legendarische huurmoordenaar die ooit drie mannen met een potlood doodde. In deze film staat Wick tegenover de Head Table in een film die alleen kan worden omschreven als de Avengers: eindspel van John Wiek Serie. Deze film is een spannende, actievolle rit die je zal wegblazen.
Deze film neemt ons mee terug naar een wereld van moordenaars, regels en gevolgen, waar Wick schiet en vaak “ja” zegt. We hebben Wick op zoek naar bloed, executeren leden van de Hoge Tafel en een nieuwe cast vol vechtsportlegendes. Deze film brengt Donnie Yen en Hiroyuki Sanada samen op het scherm, een wedstrijd die alleen kan worden omschreven als de wildste fantasie van een vechtsportliefhebber. Deze mogelijkheid bestaat vanwege de beslissing om een groot deel van deze film buiten New York City te verplaatsen. Net als zijn voorgangers breidt deze film de wereld van John Wiek universum.
Een film als deze kan het beste worden samengevat met zijn drie belangrijkste actiesets. Het eerste actiescenario is een enorm vuurgevecht en gevechten op de Continental. Ondanks dat het dicht bij het begin van de film staat, overtreft deze reeks op de een of andere manier de laatste actiescènes van de vorige drie films. Deze reeks is meedogenloos, vuurwapens en Yen wordt voorgesteld als Caine, een blinde huurmoordenaar die werkt met de High Table en een voormalige vriend van Wick. De tweede is een nachtclubgevecht omdat je er geen kunt hebben. John Wiek film zonder vechtpartij in een nachtclub. Deze scène is ook geweldig, waarbij water en verlichting in zijn voordeel worden gebruikt. Deze films ontbreken niet voor enkele van de meest wonderbaarlijk geschoten actie op het scherm.
Dit brengt ons uiteindelijk bij onze laatste act. Er zijn niet genoeg woorden om te beschrijven wat deze laatste daad je zal geven. Het duurt bijna een uur. John Wick vermoordt mensen ongeveer een uur achter elkaar, en het verveelt geen seconde. Er is een tikkende klok en een lopende band met huurmoordenaars die Wick kan slaan, schoppen en schieten. Dit laatste uur kan worden opgesplitst in drie verschillende locaties, en het bouwt en bouwt voort op het climaxmoment van de film tussen Wick, Caine en de belangrijkste antagonist van de film, de markies de Gramont (Bill Skarsgård). Dit is een van de mooiste uren actiefilm die ik ooit heb gezien en het is echt een van de beste finales aller tijden.
De schurken die Wick hier tegenkomt, behoren tot de sterkste in de serie. Terwijl hij de slechteriken in de eerste film snel vernietigde, dragen sommige huurmoordenaars in deze film volledig kogelvrije pakken, waardoor het voor Wick moeilijker wordt om ze te doden. Soms, John Wick: Hoofdstuk 4 het voelt als de laatste paar niveaus van een videogame, die allemaal steeds moeilijker worden. Keanu Reeves wijdt zich volledig aan deze actiescènes en voert de meeste stunts zelf uit. Het hoogtepunt van hun stuntstunts is een schietpartij in de buurt van de Arc de Triomphe. Voordat ik deze film ging kijken, was ik overtuigd Missie: onmogelijk – Fallout gaf ons het beste vervolg dat we op deze locatie hadden kunnen zien. Deze film overtreft het niet alleen; het verdrievoudigt.
Yen’s karakter, Caine, is zo cool en vindingrijk dat het moeilijk is om niet voor hem te rooten. degenen die keken Rogue One: een Star Wars-verhaal zijn geen vreemden voor Yen die blinde en krachtige personages speelt, maar deze film slaagt erin om dat in een verbluffende richting te brengen. Deze film bevat geweldige acteurs als Sanada, Skarsgård en Laurence Fishburne en bevat ook een andere martial arts-legende: Scott Adkins. Hij heeft in een aantal blockbusters en veel direct-to-video-films gespeeld, maar zijn vechtvaardigheid is volledig van kracht in deze film, ook al is hij onherkenbaar in zijn dikke pak, make-up en kunstgebit.
De eerste twee uur werkt de film goed. Het probleem zit hem in het tempo, aangezien sommige scènes langer aanvoelen dan zou moeten en te gestructureerd aanvoelen, afwisselend met veel dialoog en veel actie. De film heeft ook enkele problemen rond Akira (Rina Sawayama), een fantastisch personage dat in het eerste uur verschijnt, maar al snel helemaal wordt vergeten, terwijl haar plot onopgelost blijft. De film geeft ook voldoende tijd aan The Tracker (Shamier Anderson), een nieuw personage dat heel weinig toevoegt aan het verhaal, aangezien zijn plotdoel gewoon is om een andere huurmoordenaar te zijn die Wick achtervolgt.
Echter, de laatste tijd van John Wick: Hoofdstuk 4 zal je laten schreeuwen en schreeuwen terwijl Wick ongelooflijke prestaties levert. Je zult niet geloven hoe krankzinnig deze film wordt met zijn adembenemende choreografie, fantastisch productieontwerp en neo-noir cinematografie die past bij de geestverruimende visie van Chad Stahelski.
INTERPUNCTIE: 9/10
Zoals het beoordelingsbeleid van ComingSoon uitlegt, staat een score van 9 gelijk aan “Uitstekend”. Entertainment dat dit niveau bereikt, behoort tot de top in zijn soort. De gouden standaard waar elke fokker naar streeft.