Ze waren het onderwerp van een coverstory van 21 juni 1971 in de Tijd tijdschrift getiteld “De Jezus-revolutie”. “Deze beweging heeft een ongewone ochtendfrisheid, een opgewekte sfeer van hoop en liefde samen met de gebruikelijke rebelse ijver”, aldus het verhaal. “Hun liefde lijkt oprechter dan een slogan, dieper dan de snel vervagende gevoelens van bloemenkinderen; wat buitenstaanders bang maakt, is het buitengewone gevoel van vreugde dat ze weten te communiceren.”
Dat is het verhaal en de boodschap van een nieuwe film, ook wel “Jesus Revolution” genoemd, gebaseerd op het boek van een van de leiders van de “Jesus freaks”, Greg Laurie. Deze film gaat niet over bepaalde details, zoals de homoseksualiteit van een van de echte personages en de geschiedenis van middelenmisbruik en instabiliteit. Evenmin onderzoekt deze film moeilijke vragen over hoe de zuivering van de doop niet noodzakelijkerwijs leidt tot een eeuwigdurende “vreugdevolle sfeer van hoop en liefde”. Het is eerder een vriendelijk verteld verhaal dat predikt tot bekeerlingen, ervan uitgaande dat het evangelische christendom ongetwijfeld het antwoord is, zonder te overwegen dat deze specifieke vorm van aanbidding misschien niet het antwoord is voor iedereen.
Kelsey Grammer speelt Chuck Smith, een dominee uit Californië die de leiding heeft over een traditionele kerk genaamd Calvary Chapel. De dochter van Smith haalt hem over om met Lonnie Frisbee (Jonathan Roumie) te praten, met lang haar en een onwaarschijnlijke naam. Aanvankelijk zeker dat frisbee gewoon een onverantwoordelijke hippie is, is Smith onder de indruk van zijn oprechtheid, nederigheid en toewijding aan Jezus’ boodschappen over vrijgevigheid en gastvrije geest. Frisbee vertelt Smith dat er een mogelijkheid is om contact te maken met hippies vanwege alle dingen waar hij zich zorgen over maakt, de afwijzing van de waarden van zijn ouders. Zijn experimenten met drugs is een zoektocht “naar alle goede dingen op alle verkeerde plaatsen”. Hij gelooft dat hij hen kan laten zien dat God de juiste plaats is.
Smith brengt frisbee en zijn volgelingen naar zijn huis en zijn kerk. Als parochianen klagen over de vieze blote voeten van de nieuwkomers, doet de pastoor wat Jezus deed: hun voeten wassen. Sommige kerkleden vertrekken vol walging. Anderen zijn geraakt door de oprechtheid van de nieuwkomers.
En er zijn veel nieuwkomers. Er zijn vreugdevolle massale dopen in de Stille Oceaan. De belofte van Smith is groot: “Het is niet iets om uit te leggen. Het is iets om te ervaren. Wat je ziet is een symbool van nieuw leven. Elke twijfel, elke spijt, alles werd voor altijd weggespoeld.”