De omstandigheden dicteerden de eerste aankomst van Harry Forrester in de VS.
Nadat hij tijdens Pedro Caixinha’s periode van zeven maanden bij Rangers in 2017 was bevroren, keerde hij terug naar League One voor een seizoen bij AFC Wimbledon en nam toen de onorthodoxe beslissing om naar het oosten te gaan om zich bij de Iraanse club Tractor aan te sluiten.
De twee vertrekken van Ibrox zorgden echter onbedoeld voor een serieus probleem; geregistreerd zijn bij elk van de drie clubs in één jaar betekende dat hij lang zou moeten wachten als hij zijn carrière in Engeland nieuw leven in zou blazen. Hij moest zijn aandacht ergens anders op richten.
Het vroegtijdige vertrek van Harry Forrester bij Rangers in 2018 zette hem op weg naar de VS
Een kans in de VS deed zich voor in het USL Championship – het tweede niveau van Amerika – met Orange County, waar voormalig Doncaster-teamgenoot Richard Chaplow op dat moment speelde. Charlie Adams, de huidige aanvoerder van San Diego Loyal, die als jeugd bij Brentford de laarzen van Forrester schoonmaakte, was ook nog niet zo lang bij de club.
Het was een aantrekkelijk voorstel, maar het kwam met een voorbehoud.
“Ik wist dat als ik de overstap zou maken, dit in zekere zin waarschijnlijk het einde zou zijn van een serieuze carrière en het begin van het opbouwen van een leven na het voetbal”, zegt Forrester.
“Ik was 28 en hoewel sommige mensen zeggen dat je nog jong bent, kwam ik op het punt dat ik wist dat ik de Premier League, een topclub in de Championship of zelfs maar in de Championship zou halen.”
Maar hij accepteerde het. De uitwisseling? “Het was goed om uit te gaan en te genieten van mijn voetbal. Ik speelde alle spellen, het was zonnig, ik woonde vlakbij het strand. Het was een droomsituatie.
“Ik was eerder op vakantie in Californië geweest, ik had Laguna Beach en LA gedaan, dus ik kende het gebied en wist dat het een plek was waar ik absoluut wilde wonen en een leven wilde opbouwen.”
De 32-jarige begon naam te maken in Engeland tijdens een periode van twee jaar bij Brentford tussen 2011 en 2013.
Hij heeft zich goed aangepast. Volgens transfermarkt.nl In het seizoen 2019 speelde hij 32 keer in alle competities voor Orange County – waarvan hij er 29 startte – scoorde drie doelpunten en assisteerde acht andere.
Hoe vond hij het niveau?
“Technisch gezien was het niet slecht en de spelers zijn goed. De manier waarop we tactiek leren in het VK ontbreekt hier, maar de spelers zijn allemaal fit, ze zijn sterk, ze hebben een goede instelling en ze zullen hard werken.”
“Maar geen promotie of degradatie hebben is een vreemde situatie. Het wordt in het VK heel serieus genomen als je degradeert, omdat er levensonderhoud op het spel staat, fans niet in een minor league willen spelen voor kleinere teams en dat kost de club geld.
“Hier neemt het een deel van het concurrentievoordeel weg. Het is gemakkelijk om halverwege de handdoek in de ring te gooien en plannen te maken voor volgend seizoen; als je de competitie niet gaat winnen, is het zo van: wat heeft het voor zin om hier te zijn?”
Op 4 oktober 2020 speelde Forrester 38 minuten van het USL Championship in een 4-2 uitoverwinning bij Las Vegas Lights, nadat hij door een blessure sinds eind juli buiten actie was gehouden.
Het was pas zijn vierde optreden in de campagne van 2020, die zwaar werd belemmerd door Covid. Hij wist niet dat dit in feite de laatste minuten van zijn carrière zouden zijn.
“Het gebeurde allemaal heel abrupt”, zegt hij. “Ik raakte geblesseerd, ik kwam terug aan het einde van het seizoen, toen spraken we over een contract, dat leek erop dat het zou gebeuren. Toen werd het weggenomen. Ik had naar drie of vier USL-clubs in verschillende staten kunnen verhuizen. , maar daar had ik geen zin in .
“Mijn hele leven ben ik op jacht naar contracten, clubs, hier en overal wonen en ik voelde, voor het eerst in mijn leven, dat ik gesetteld was en officieel het spel kon verlaten en het financieel goed had. werk dat me het hoofd boven water zou houden en ik zou ook een carrière kunnen opbouwen en hebben na het voetballen.”
Hij speelde tussen maart en april vorig jaar vijf keer voor US Division Three Los Angeles Force, maar toen het een negatieve invloed begon te krijgen op werkverplichtingen, was het tijd om er voorgoed mee op te houden.
Volgens Forrester was hij op dat moment al met pensioen – en dat was hij al een tijdje. Maar hij heeft het niet publiekelijk aangekondigd, en dat deed hij pas toen een podcast-optreden eerder dit jaar hem dwong.
“Ik dacht dat ik de vragen kwijt moest, dus flapte ik eruit dat ik gestopt was met spelen”, zegt hij.
Forrester en Rob Kiernan zijn al bevriend sinds ze begin jaren 2000 begonnen bij Watford.
“Ik had echt geen zin om naar buiten te brengen dat ik met pensioen was, maar dat kwam omdat ik zoveel vragen kreeg, zelfs van vrienden en familie. De reactie was behoorlijk ontroerend.
“Omdat met hoe mijn carrière mislukte, ik veel herinneringen vergat en mensen me berichten stuurden van school, uit Schotland, uit Brentford, dus het was leuk om te zien dat mensen nog steeds houden van bepaalde dingen die in mijn carrière zijn gebeurd.”
Dus welke werkverplichtingen werden beïnvloed door een korte terugkeer in het spel?
Toen Covid begin 2020 de wereld tot stilstand bracht, zagen Forrester en zijn beste vriend, voormalig Wigan, Southend en Rangers-verdediger Rob Kiernan, een kans en vertrokken Voetbalacademie prospectie.
Het duo, samen met de pas getekende coach Nikita Pyatetskiy, leidt coaching in alle leeftijdsgroepen en promoot hun merk met een uniek verkoopargument: “Onze coaches zijn zeer getalenteerde professionele voetballers met in totaal 28 jaar ervaring in het spelen in de Europese topcompetities. “, zegt de site.
“Samen hebben we deelgenomen aan meer dan 400 professionele wedstrijden, in totaal 33.000 minuten aan competitieve actie.”
Veel eerlijker kun je het niet zeggen.
“We trainden al kinderen vóór Covid, maar we hadden niets dat in de buurt kwam van wat we nu hebben”, zegt Forrester.
Het duo won het Scottish Championship en de Challenge Cup bij Rangers in 2015/16
“Clubs sloten, scholen sloten en ouders wilden dat hun kinderen gingen trainen – en omdat je de omgeving met een of twee kinderen kon beheersen, was dat prima. We hebben dat 12 tot 18 maanden gedaan, we zijn organisch gegroeid en nu hebben we ongeveer 100 kinderen die we bij toerbeurt opvangen.
“We doen één-op-één-training, we organiseren collegegroepen en we hebben ook Nike-zomerkampen, dus dat gaan we dit jaar in San Diego doen. Dan hebben we een homeschool-programma, dat net wordt uitgerold.
“Veel kinderen krijgen hier thuisonderwijs en vanwege Covid blijven er nog veel meer thuis om zichzelf te onderwijzen, zodat ze overdag bij ons komen trainen als onderdeel van hun fysieke activiteit. zeven kinderen in dat programma nu, en ik denk graag dat we de komende jaren snel zullen groeien.”
Forrester geeft toe dat een van de belangrijkste redenen voor de beslissing om Prospect op te richten de enorme hoeveelheid onaangesproken talent was in de Verenigde Staten, waar voetbal relatief gezien nog in de kinderschoenen staat.
“We zagen het talent en dachten niet dat ze de opleiding kregen die wij in het VK krijgen. Er zijn veel getalenteerde kinderen en de opleiding die ze krijgen kan eerlijk gezegd beter.
“In het VK hebben we veel meer middelen, maar die hebben ze hier niet, dus hebben ze een coach voor ongeveer 15 tot 20 spelers, dus ze hebben geen toegang tot de technische en praktische informatie die ze nodig hebben.
“Ze komen naar ons toe, ze werken met ons mee en we hameren een uur lang op hun techniek. We hebben kinderen van over de hele wereld die wekelijks aan hun techniek werken en in de loop van het jaar krijgen ze honderden uren en duizenden aanrakingen meer en we beginnen echte verbeteringen in je spel te zien.”
Ook de hands-on aanpak begint al zijn vruchten af te werpen.
“Collegesport is een groot ding hier in Amerika. We hebben veel spelers geholpen om beurzen te krijgen voor geweldige scholen, wat goed is voor hen en voor hun toekomst.
“We hebben een aantal jongens die we naar Europa willen halen. We hebben een speler getekend door Inter Miami, we hebben er nu een in Europa die op het punt staat te tekenen bij een grote club in het VK en er is er ook een in Frankrijk.”
“Dus er zijn al drie succesverhalen, wat prima is in ons korte tijdsbestek, maar uiteindelijk is het businessplan om ze thuisonderwijs te geven en ze naar Europa te sturen wanneer ze klaar zijn om die sprong te maken. Uiteindelijk hoop ik dat er , maar het zou leuk zijn om wat clubs te voeden.
“Ik zou hier heel graag kampen voor Brentford willen organiseren. Er is een enorme markt voor en ik denk dat het goed zou zijn voor hun merk om hier nu te zijn. Nu ze in de Premier League zitten, weten mensen echt wie ze zijn, vergeleken met misschien twee of drie jaar geleden. Ze hebben de kans om hier echt hun fanbase op te bouwen.”
Eind vorig jaar ontving Forrester zijn Green Card, die hem het recht geeft om de komende tien jaar in de Verenigde Staten te blijven. “Ik maak nu praktisch deel uit van het meubilair!” hij lacht.
Onnodig te zeggen dat hij niet van plan is om binnenkort terug te gaan naar het VK, behalve om familie te zien.
“Als ik een team zou coachen, zou het waarschijnlijk hier zijn. Eerlijk gezegd hou ik van de levensstijl. Ik ben altijd een buitenmens geweest.
“Na thuis te zijn gekomen en mijn familie en vrienden te hebben gezien, wil ik terug naar de Verenigde Staten. Het is hier altijd zonnig, er is altijd een blauwe lucht. Ik woon 8-10 minuten van Laguna Beach en ik train op een zonnige dag. Ik heb geluk.
“Ik hou van het leven dat ik hier nu leid, ik probeer het bedrijf op te bouwen en de kinderen te helpen. De beloning om de kinderen te helpen en ze beter te zien worden, is zo lonend. Natuurlijk mis ik iedereen, maar als mensen op bezoek komen mij hier, ze begrijpen waarom ik niet terugga naar het VK.”