“The Blackening” is niet de eerste film die de regels tart. In 1999 was er een film genaamd “Deep Blue Sea” met in de hoofdrol Thomas Jane. De film ging over de ultieme menselijke arrogantie toen een wetenschapper, gespeeld door Saffron Burrows, de hersenen van grote witte haaien genetisch veranderde. Natuurlijk worden haaien zo slim dat ze hun ontvoerders beginnen te doden om vrij door de zee te zwerven en grote schade aan te richten. De grote Samuel L. Jackson speelde een rijke man die in technologie wilde investeren. Terwijl hij het bange team bij de onderzoeksfaciliteit probeert te verzamelen, wordt hij schokkend gebeten door een van de superintelligente haaien. De echte verrassing is dat een andere zwarte man de hele film heeft overleefd! Spoiler alert: LL Cool J, die Preacher de kok speelt, overleeft niet alleen de film, maar redt ook de ster!
Verbazingwekkend genoeg was er zelfs een voorloper van “Deep Blue Sea”. In George Romero’s klassieker “Night of the Living Dead” uit 1968 overleeft hoofdrolspeler Ben, een zwarte man gespeeld door Duane Jones, de nacht, dapper vechtend tegen zombies en levens reddend! Helaas sterft hij aan het einde (maar niet als eerste!), terwijl hij wordt neergeschoten en gedood door de blanke reddingswerkers die de volgende ochtend arriveren.
Niet elke rol kon zo rijk zijn als Ben, en niet elke regisseur was George Romero. Het krachtige sociale commentaar in Romero’s werk in “Night of the Living Dead” kwam voort uit de veranderende wereld van de late jaren zestig. Zelfs de dood van Ben aan het einde van de film toonde de nutteloosheid van de blanke redder aan. Het is dit soort slim, eerlijk schrijven dat moet worden ondersteund. Dit is de reden waarom films als “Night of the Living Dead” en “Deep Blue Sea” erkend moeten worden vanwege hun impact op het genre.
Geloof het of niet, de ‘zwarte man sterft eerst’-trope verscheen in hetzelfde jaar als Romero’s klassieker. In de horrorfilm “Spider Baby” van Lon Cheney Jr. wordt de zwarte komiek Mantan Moreland binnen de eerste vijf minuten van de film doodgehakt. Hij speelt een zorgeloze (en zich niet bewuste) koerier die de waarschuwingssignalen mist en rechtdoor loopt om vermoord te worden. Zijn dood, als gevolg van een ongebruikelijk gebrek aan situationeel bewustzijn, is niet tragisch maar meer komisch, waarmee een decennialange neerwaartse spiraal voor zwarte mannen begon. Jack Hill, die “Coffy” en “Foxy Brown” schreef, schreef ook het scenario van de film en nam het personage op van Moreland, een bejaarde komiek die net op zoek was naar een baan.