Je hebt helemaal gelijk. Maar weet je, de opkomst van Letterboxd laat ons zien dat er een groeiend filmpubliek is dat steeds jonger wordt. Ik denk dat het publiek altijd manieren vindt om op te vallen, om nichesmaken te hebben. Terwijl het internet alles nivelleert, creëert het ook nichegroepen. Clubs maken. Discord, Tumblr, zelfs Reddit in bredere zin, vertellen ons dat mensen op zoek zijn naar zeer specifieke en zeer unieke klikken. Ik denk dat de cinema daar baat bij heeft. Nu heb je mensen die zeggen: “Ik hou van Rohmer, en dit is mijn kleine Rohmer Club”. Het is leuk om ze aardig te vinden bij deze mensen en je kunt helpen een identiteit te creëren. Als je opgroeit in de jaren ’80 en alleen films kijkt in de bioscoop of op televisie, reageert het publiek niet en zoekt het niet op dezelfde manier naar die films als nu. Ze worden actiever. Het is onderdeel geworden van het persoonlijke merk van mensen. The People’s Letterboxd bouwt een identiteit voor zichzelf op met behulp van zijn filmische smaak. En dit is nieuw.
Ja, maar hoe overtuig je de mensen die het geld investeren om de films te maken dat dit een waardevol publiek is?
Ja. Nogmaals, mensen moeten stemmen met hun voeten. Geld uitgeven aan dit soort festivals en naar films gaan in dit soort bioscopen helpt. We hebben ook te maken met het feit dat de volgende generatie bijna agorafobisch is door op de een of andere manier weg te blijven van openbare ruimtes. Gewoon naar een theater gaan wordt steeds moeilijker. Maar nogmaals, ik denk dat het geheim gewoon is om culturele hotspots te creëren – plaatsen waar je mensen kunt ontmoeten waar iets gebeurt.
Bij SXSW was er dit, “Tetris”, “Air” – wat hangt er nu in de atmosfeer?
Het is zo interessant. Er was ook die flipperkastfilm. En je kijkt naar televisie en in de afgelopen twee jaar heb je Uber, Theranos, WeWork gehad. Het lijkt erop dat we ineens aan het experimenteren zijn met de nieuwe dot com. Herinner je je “Startup.com” nog over 1999? Grote invloed op “BlackBerry”. We hebben veel spullen van hem gestolen. Destijds, rond de dotcom-crash, haastten filmmakers zich om het op een vergelijkbare boom-en-bust-manier te verslaan. Maar dat was gebaseerd op een ramp van wat er gebeurde.