Dungeons & Dragons: eer onder dieven is de nieuwste high-budget live-action familiefilm die in de bioscopen te zien is. Zoals het populaire bordspel Kerkers en draken – waarop de film is gebaseerd – volgt een groep fantasiewezens (gemaakt en gespeeld door spelers) terwijl ze op een soort zoektocht gaan. Als dit klinkt alsof het alles in zich heeft voor een avonturenverhaal met in de hoofdrol een reeks personages die samenkomen na verschillende levens te hebben geleid, dan is dat omdat dat meestal het geval is. Dit is iets dat zeker naar voren komt in de film, zoals Eer onder dieven doet de ‘gevonden familie’-trope beter dan vrijwel elke andere blockbuster in de recente geschiedenis.
Terwijl de motivatie van de hoofdpersoon van de film (Chris Pine’s Edgin Davis, een bard die dief is geworden) is om zijn biologische dochter naar huis te brengen en zijn overleden vrouw nieuw leven in te blazen, brengt hij het grootste deel van zijn filmtijd door met de andere dieven die hij heeft verzameld om u te helpen de klus geklaard. Er is Holga van Michelle Rodriguez, een barbaar die Edgin kort na de dood van zijn vrouw bevriend raakte, Simon van Justice Smith, een opkomende tovenaar die moet leren zijn magie beter te gebruiken om de missie te laten slagen, en Doric Lillis van Sophia, een van vorm veranderende druïde die nieuw is. aan het samengestelde team, maar past zich snel aan.
Wanneer Simon de kracht van de Helm of Disjunction onder de knie moet krijgen, krijgt hij een visioen van een van zijn voorouders die zegt dat hij het nooit zal kunnen en hij besteedt uren en uren aan het bewijzen van het tegendeel. Pas wanneer hij zichzelf verdedigt en die voorouder aanvalt, slaagt hij erin de controle over de helm over te nemen. Het is opmerkelijk dat hoewel zijn biologische familielid hem vertelt dat hij dit niet kan, het Edgin is die hem aanmoedigt om het te blijven proberen. Het is vrij ingehouden in de film, maar terwijl Edgin probeert zijn dochter terug te krijgen, lijkt het erop dat hij een soort surrogaatvader zou kunnen zijn voor Simon – met wie hij heeft gewerkt aan een bende dieven vóór de hoofdevenementen . uit de film – en mogelijk zelfs Doric ook, ondanks dat ze haar nog niet zo lang kent.
Maar het meest prominente voorbeeld van hoe serieus deze film het gevonden familie-element neemt, is hoe de romantische verhaallijnen van Edgen en Holga worden behandeld. Hoewel wordt aangetoond dat de twee elkaar hebben ontmoet kort nadat hun respectievelijke relaties waren geëindigd (Holga is onlangs gescheiden van een halfling), maakt de film vanaf het begin duidelijk dat deze twee niets anders zijn dan platonisch en houdt daaraan vast. Dit is verfrissend, vooral omdat het voor de filmmakers maar al te gemakkelijk zou zijn geweest om de trope “beste vrienden voor geliefden” te gebruiken, aangezien zij de enige twee “volwassenen” zijn voor het grootste deel van de film. Ook moeten ze allebei hun verloren relatie zelfs na een paar jaar nog afronden.
Holga wil haar ex niet zien, maar dit wordt noodzakelijk wanneer de groep naar haar geboorteplaats moet om een boodschap te doen als onderdeel van de missie. Ze krijgt uiteindelijk een aangenaam gesprek met hem, waarin hij zijn hoop deelt dat ze, zelfs als het niet goed komt tussen hen, het gezin zal vinden dat ze verdient. Edgen kan geen soortgelijk gesprek voeren met zijn overleden vrouw, maar slaagt erin zich los te maken en verder te gaan op een sleutelmoment tegen het einde van de film.
Na verschillende grote veldslagen zijn alle schurken verslagen en hoef je alleen nog maar de lang gezochte opstandingstablet te gebruiken om Zia, Edgen’s vrouw en moeder van zijn dochter, Kira, terug te halen. Holga is echter dodelijk gewond en Kira is radeloos. Iets eerder in de film erkent Edgin dat de reden dat hij Zia terug wil halen niet is omdat ze Kira’s moeder was – Zia stierf toen Kira een baby was, dus hij herinnert zich haar niet – maar omdat ze zijn vrouw was. Dan realiseert hij zich dat Holga Kira’s echte moederfiguur is. Misschien is de titel tante passender, gezien de relatie tussen haar en Edgin, maar niettemin het belangrijkste vrouwelijke rolmodel in Kira’s leven.
De keuze waar Edgin hier voor staat, is of hij zijn kerngezin wil redden – degene waarvoor hij de hele film heeft gevochten – of zijn gevonden familie. Als eenmaal duidelijk wordt dat dit voor Kira haar familie is, is de beslissing makkelijk. Dit is een geweldige finale omdat het laat zien dat het kerngezin niet het levenseinde is waar iedereen naar zou moeten streven. In een kleinere film zou Holga het grote offer zijn, degene die zichzelf laat vermoorden om Edgin terug te betalen voor het opnemen van haar, zodat hij het leven kan leiden dat hij altijd al wilde (de implicatie is dat hij de enige is met een vrouw en biologische kind, dus hij “verdient” langer te leven dan zij). Maar Eer onder dieven het gaat over de betekenis van gevonden familie, en daar blijft het bij.
Tot het einde herhaalt het het belang van de centrale groep dieven die we de afgelopen twee uur hebben gevolgd. Ze zijn allemaal samen, klaar voor meer avonturen, terwijl veel andere films ze graag hun eigen weg zouden laten gaan aan het einde van het verhaal. Maar voor de karakters van Eer onder dievenhet gaat niet alleen om het werk gedaan krijgen, het gaat om de vrienden – en zelfs familie – die je gaandeweg hebt gemaakt.