Deze recensie maakt deel uit van onze berichtgeving over het Toronto International Film Festival 2022.
Het veld: Beroemde zuidelijke detective Benoit Blanc (Daniel Craig), die we ontmoeten in de film uit 2019 messen uitverkeert in paniek als gevolg van een pandemie wanneer hij een uitnodiging krijgt van de excentrieke miljardair Miles Bron (Edward Norton) voor zijn volgende grote zaak in Griekenland.
Daar, op een afgelegen eiland, verzamelen Brons beste vrienden en ‘verstoorders’ zich voor een moordmysteriefeest in zijn Glass Onion-huis – een locatie die zo luxueus is dat zelfs de Mona Lisa er is, in bruikleen van het Louvre. Er is een voormalig model dat modeontwerpster Birdie Jay (Kate Hudson) is geworden, de controversiële social media-ster Duke Cody (Dave Bautista), de briljante wetenschapper Lionel Toussaint (Leslie Odom Jr.), de rechtse politica Claire Debella (Kathryn Hahn) en de afgewezen ex van Bron. partner Cassandra Brand (Janelle Monáe).
Wat begint als een spel, wordt al snel dodelijk en het is aan Blanc – en het publiek – om de zaak op te lossen. Als dit allemaal bekend klinkt, is dat omdat het zo is: regisseur en scenarist Rian Johnson liet zich inspireren door de film uit 1973 van regisseur Herbert Ross. De laatste van Sheila🇧🇷
draaiende tropen: als in messen uitJohnson is van plan om alle whodunit tropen op hun kop te zetten ui glas, terwijl hij de film injecteerde met satirisch sociaal commentaar. Elk personage is gemaakt als een parodie op een actueel probleem: Birdie kan het niet laten om racistische dingen te tweeten, Duke loopt rond met giftige mannelijkheid, Claire is de typische machtige politicus met een verborgen agenda, en zelfs Bron is een naam die valt. miljardair wiens levensstijl een klap in het gezicht is voor degenen zonder.
Het kan natuurlijk geen kwaad dat elke acteur zijn zorgvuldig samengestelde rollen en eigenaardigheden als één belichaamt. Tip bord tot leven komen. (En ja, die zijn er zeker Tip referenties in deze film.) Het is een all-star ensemble dat kan wedijveren met dat van de eerste film, en elk personage is op zichzelf uniek en intrigerend bedacht.
Samen vormen deze groep vrienden wat Bron ‘verstoorders’ noemt, hoewel ze onder de oppervlakte allemaal hun vriend miljardair iets verschuldigd zijn. Er zijn maar weinig personages die sympathiek zijn, hoewel sommige, zoals de ui-analogie die de film zo liefdevol omarmt, heel herkenbaarder worden naarmate je die lagen loslaat. Geld, de kosten van rijkdom, de prijs om het vast te houden, en wat mensen zullen doen als hun comfort wordt uitgedaagd ronden de complexe thema’s af, die deze film allemaal zo behendig behandelt met komedie in plaats van neerbuigend.
Glass Onion: een mysterie tussen messen (Netflix)