Ondanks alle bops die uit haar zijn geboren Love.Angel.Music.Baby. was, moeten we toegeven dat Gwen Stefani’s objectivering, fetisjisering en infantilisering van het Japanse volk heel, heel vreemd was. Maar wat nog vreemder is, is dat de No Doubt-zangeres bijna twee decennia later nog steeds haar obsessie met Harajuku handhaaft – ze gaat zelfs zo ver dat ze zichzelf Japans verklaart in een bizar nieuw interview met Verleiding.
Voor lezers die toen erg jong waren, waren ‘Love’, ‘Angel’, ‘Music’ en ‘Baby’ niet alleen de woorden die Stefani bedacht voor de titel van haar solodebuut; dit waren de bijnamen die ze gaf aan de “Harajuku Girls”, Stefani’s team van vier Japans-Amerikaanse dansers die naast haar op het podium verschenen, in muziekvideo’s en … bijna overal waar ze kwam, bijna alsof het de huisdieren van haar puppy’s waren, gekleed in neon.
zei Stefani fascinatieJesa Marie Calaor dat ze verliefd werd op de Harajuku-subcultuur nadat ze erover had gehoord van haar vader (Italiaans-Amerikaans), die tussen de VS en Japan reisde om voor Yamaha te werken. Pas toen de popster volwassen werd, kon ze naar de gelijknamige wijk van Tokio reizen om er zelf getuige van te zijn: “Ik zei: ‘Oh mijn god, ik ben Japans en ik wist het niet’,” Stefani herinnerde zich haar eerste bezoek.
“als [people are] Ze gaan me bekritiseren omdat ik fan ben van iets moois en het delen, dus ik denk niet dat het goed voelt”, vervolgde Stefani. “Ik denk dat het een mooi moment van creativiteit was… [It] het moet leuk zijn om geïnspireerd te worden door andere culturen, want als dat niet mag, verdeelt dat mensen, toch?”
Calador schreef in het artikel dat tijdens dit interview, “Stefani twee keer zei dat ze Japans was en één keer dat ze ‘een klein meisje uit Orange County, een klein Japans meisje, een klein Engels meisje’ was. Bovendien claimde de zangeres ook de Latinx-cultuur van haar geboorteplaats Anaheim, Californië, daarbij verwijzend naar haar muziek- en modehandtekeningen: “Hoewel ik een Italiaans-Amerikaan ben – Iers of wat voor straathond ik ook ben – dat is wie ik ben. Ik ben werd omdat dat mijn mensen waren, toch?”
Het waarderen van een andere cultuur dan de jouwe is één ding, maar in de loop van haar carrière heeft Stefani ongegeneerd de Japanse cultuur gecommercialiseerd met haar talloze modellijnen, parfums en zelfs een tv-show. Natuurlijk ging een deel van dat geld naar goede doelen, maar blank zijn en jezelf Japans noemen – vooral in de schaduw van ongebreidelde Aziatisch-Amerikaanse haat – is op zijn zachtst gezegd BANANEN.