Al snel neemt ‘Godland’ een bekende vorm aan, meer als een tragische parabel over Ragnar, een onwillige zoeker, en Lucas, een kleine gemeenschapsleider, en hun complementaire waanzin en onverzoenlijke verschillen. Dit verhaal, over twee mannen die elkaar nodig hebben maar niet kunnen vertrouwen, geeft uiteindelijk de hoofdletter “M” betekenis aan “Godland”, het nieuwste langzame stukje humor van de IJslandse schrijver/regisseur Hlynur Pálmason (“A White, White Dag”).
Sommige ondersteunende personages maken het plot compleet en helpen de invloed en aard van de locatie van de titel vast te stellen, vooral Carl (Jacob Hauberg Lohmann), een norse en teruggetrokken local, en zijn twee dochters: de oudste, Anna (Vic Carmen Sonne), naar verluidt de toekomstige vrouw van Lucas; en Ida (Ída Mekkín Hlynsdóttir), de jongste van Carl.
De kinderen van Carl herinneren ons eraan dat ‘Godland’, zoals veel grote westerns, gaat over de onzekerheid en spanning die heersen over grensnederzettingen. Het belangrijkste verschil is dat “Godland” gaat over het leven op een grens die voorlopig was vastgesteld enige tijd voordat deze personages verschenen. Dit is ook waar de film over gaat, een giftige koloniale erfenis van achterdocht, afhankelijkheid en recht.
Carl en Ragnar wantrouwen Lucas omdat hij een geloof vertegenwoordigt, en dus een sociale orde, die zich aanmatigt de hunne onder zijn hoede te nemen. Carl en Ragnar willen ook meer op Lucas lijken, ook al kan hij ze letterlijk niet begrijpen. (Hij spreekt hun taal niet en heeft Anna vaak nodig om voor hem te vertalen.) Lucas fotografeert de lokale bevolking en staat er zelfs op om de moeizame route van Denemarken naar zijn nieuwe huis te nemen, terwijl Carl zich afvraagt waarom Lucas niet gewoon is weggevaren.
Lucas, een ijverige zendeling, zegt dat hij het IJslandse volk en hun land wil leren kennen. Aan de andere kant, hoewel dat misschien het doel van Lucas was toen hij wegging, wordt hij al snel veranderd door de harde realiteit waarmee hij wordt geconfronteerd. Zo neemt Lucas onbewust de antagonistische rol op zich die Ragnar onmiddellijk op hem projecteert in een vroege scène, wanneer hij een gewelddadig verhaal vertelt over een vrouw die haar man bedriegt met een groep mannen.
De bagage die deze twee mannen elkaar voor de voeten werpen, wordt meteen begrepen omdat het zo duidelijk is. Ragnar probeert herhaaldelijk en met verrassende regelmaat contact te maken met Lucas, maar nogmaals, Lucas spreekt zijn taal niet en, nog belangrijker, wil dat ook niet. Lucas fotografeert zijn omgeving met behulp van het inmiddels aloude daguerreotypieproces, waarbij onderwerpen in de camera enkele seconden volkomen stil moeten blijven. Dit gecompliceerde artistieke proces hielp niet alleen de look van “Godland” te inspireren – opgenomen en gepresenteerd in een vierkante Academy-verhouding – maar het gaf Pálmason ook een elegante manier om de verschillen tussen Lucas en Ragnar te illustreren en hun verzet tegen de maatschappelijke verwachtingen die moeten lijken duidelijk. voor iedereen behalve voor hen.