Er is vaak een conflict dat bestaat binnen de huiselijke wereld. Aan de ene kant is het waar dat house niet is zoals andere genres – er is een bedoelde trance-achtige staat met de afwisselende grooves. Het conflict echter
ontstaat wanneer artiesten gedwongen worden een kant te kiezen – korte, snelle popnummers met een dansbare beat of lange stukken, het soort ding dat verder gaat dan de zeven minuten. Glen Trapz biedt het beste van twee werelden – zijn tracks hebben die meeslepende ervaring en behouden de hook die er doorheen loopt.
Hun werk heeft een warme vochtigheid voor hen. Ondanks de locatie in Toronto, Canada, heeft veel van hun werk een zomerse jamgeest. Dat is een van de beste dingen ervan. Door blijkbaar al het optimisme te vertegenwoordigen waarop dansmuziek is gebaseerd, brengt het die ouderwetse geest terug en geeft het zijn eigen draai aan de klassieke sfeer.
Productie is voor hem erg belangrijk. Dat blijkt ook uit zijn tourschema, want hij is overal geweest, van Mexico tot Spanje en Zuid-Afrika. Slechts 23, het is duidelijk dat er voor hem nog veel meer landen zijn. Hij is zelfs begonnen zijn palet uit te breiden, waardoor een van de meest intense fysieke geluiden van dat huis mogelijk is, die van UK garage.
Met zijn aanpak weet hij veel verschillende fans van het genre bij elkaar te brengen, net zoals Daft Punk dans introduceerde bij rockkinderen, brengt Glen beats bij zowel puristen als popliefhebbers.