Het veld: Het is 1940 in Marseille, en terwijl Amerika zijn best doet om neutraal te blijven terwijl Duitsland door Europa marcheert, zijn er Amerikanen (evenals anderen) die een klein verschil proberen te maken in de Franse havenstad.
Er is met name het Mary Jayne (Gillian Jacobs) trustfonds, dat de rijkdom van haar familie gebruikt om journalist Varian Fry’s (Cory Michael Smith) Emergency Rescue Committee te helpen financieren, een groep die zich inzet om vluchtelingen uit Europa te krijgen, met name kunstenaars, denkers en iemand anders met wie Hitler een specifiek probleem heeft. Het is gevaarlijk en mogelijk verraderlijk werk, maar dat weerhoudt degenen die vechten en proberen vrij te blijven van al het geluk dat ze kunnen genieten niet…
De Duitsers verboden wonderen: Gezien de ligging in tijd en ruimte, om nog maar te zwijgen van de veelvuldige discussie over visa en documenten, Transatlantisch maakt onmiddellijke vergelijkingen met Casablanca, een van de beste films ooit gemaakt – en hoewel het nieuwe drama van Netflix op dit moment niet zou moeten worden gezalfd voor dat niveau van heiligheid, zijn die vergelijkingen gunstig. Want wat de twee projecten gemeen hebben, voorbij het voor de hand liggende, is het verstand en de intelligentie om te onthouden dat zelfs wanneer de mensheid ongelooflijk moeilijke tijden doormaakt, we mens blijven, met onze eigen passies, angsten en problemen.
De gelimiteerde serie van zeven afleveringen is mede gemaakt door Anna Winger, die bij het Amerikaanse publiek misschien beter bekend is als de maker van de met een Emmy bekroonde gelimiteerde serie van Netflix. onorthodoxmaar het zit ook achter de veelgeprezen Duitsland Serie. (Dit is belangrijke informatie voor ten minste drie mensen die ik persoonlijk ken: hallo Jay, Bronwen en papa!) Duitsland 83/86/89 het gaf een al even microkosmische kijk op het leven tijdens historische momenten (in het geval van deze serie de Koude Oorlog en het IJzeren Gordijn), een benadering die er in grote mate toe bijdraagt het drama herkenbaar en relevant te maken.
onderdeel van wat je doet Transatlantisch Zo meeslepend is dat hoewel de show niet bang is om zo donker te worden als de omstandigheden vereisen, het ook niet bang is om af en toe een lichtzinnig moment te omarmen, van grappige misverstanden tot romantisch drama en zelfs een onverwacht muzikaal nummer. Het is meteen gemakkelijk om in dit verhaal verstrikt te raken – de slechteriken zijn duidelijk en de goeden deugdzaam, zelfs wanneer de omstandigheden hen tot moeilijke beslissingen leiden – en dankzij de ademruimte die wordt geboden door een reeks van zeven afleveringen, worden de relaties tussen de personages kunnen verdiepen naarmate de spanningen toenemen.
Nog zo’n onhandige Amerikaan: Wat de productie betreft, Transatlantisch het neigt soms een beetje naar digitale landschappen, maar verder worden details goed weergegeven en is de cinematografie niet bang voor kleur. Bijzonder in het oog springend is het afbrokkelende Franse dorp gecoöpteerd als het ERC-hoofdkwartier, dat soms wordt getransformeerd door de kunstenaars die zich daar verbergen.
Transatlantisch (Netflix)