Hallo allemaal, en welkom terug bij Wrong Every Time. Vandaag gaan we terug naar Big Windup!, om de eenvoudigste en puurste reden van allemaal: ik wil echt weten wat er daarna gebeurt. Met Mihashi’s aanvankelijke onzekerheden over het toetreden tot een nieuw team, werd Big Windup! verlegde de focus naar buiten, introduceerde een half dozijn nieuwe rivalen en wierp het komende zomertoernooi op als de smeltkroes die hen zal verenigen. Het was zeker aanlokkelijk om te zien hoe Abe door de gaten van Mihashi’s gehavende psyche navigeerde, maar nu ze een bonafide batterij zijn, kijk ik er naar uit om te zien hoe ons team het opneemt tegen allerlei snode vijanden.
Zo eenvoudig zal het natuurlijk niet zijn. Mihashi wordt nog steeds grotendeels geregeerd door zijn onzekerheden, en met de laatste aflevering met Abe’s vorige sterwerper, denk ik dat onze enthousiaste troef wat troost nodig heeft. Tegelijkertijd biedt deze nieuwkomer de mogelijkheid om in Abe’s eigen achtergrondverhaal te duiken en misschien te onthullen waarom hij zo’n achterdochtig karakter heeft gekregen. Hoe dan ook, ik weet zeker dat Big Windup een heerlijke mix van psychologie en tactiek is! zal ons naar het komende drama leiden. Laten we gaan!
aflevering 9
“Het lijkt alsof het eeuwig zal duren, maar het is een zomer die in een oogwenk voorbij is.” De middelbare school is misschien kort, maar nostalgie is voor altijd. Eerlijk gezegd kan ik de anime niet de schuld geven van je zorgen; het volwassen leven is nogal saai
We openen bovenaan de vierde ingang, waarbij Haruna eindelijk de heuvel oprijdt
“Hij gooit echt maar 80 worpen.” Abe vatte dit op als Haruna’s “egoïsme”, maar het lijkt onmogelijk om iemand de schuld te geven van het proberen haar lichaam te behouden in een positie die zo belastend is als honkbalwerpen. Deze tweedeling lijkt meer op Abe te reflecteren dan op Haruna, zijn onvoorwaardelijke bereidheid om alles te doen voor de overwinning.
“Iedereen is bang om gekwetst te worden. Maar ik wist dat als ik de bal van hem kon krijgen, ik een vast lid zou zijn. Juist, en hier zien we Abe in het verleden trots zijn eigen filosofie belichamen. Het lijkt erop dat Mihashi hem uiteindelijk zou kunnen leren om te hebben plezier honkbal spelen, niet alleen geobsedeerd door winnen
Effectief gebruik van perspectiefopnamen voor deze flashback, waardoor we ons in Abe’s positie bevinden om de angst te benadrukken van het onder ogen zien van Haruna’s worpen
Blijkbaar neemt Haruna evenveel slagvrouwen als ze slaat en heeft ze een slechte controle. De effectiviteit zit puur in zijn kracht, iets dat van nature meer druk uitoefent op de vanger, terwijl de vanger ook minder mogelijkheden krijgt om het spel door middel van aanwijzingen te controleren. Combineer dat met zijn vermeende gebrek aan respect voor de instructies van zijn vanger, en het is geen wonder dat Abe een hekel had aan vangen voor deze man.
Abe realiseert zich dat zijn verklaring van “slechtste werper” een vergissing was, aangezien zijn teamgenoten inmiddels allemaal nieuwsgierig zijn naar wat iemand tot de slechtste werper maakt, en Abe bedoelt waarschijnlijk niet “een werper die niet naar mijn bevelen luistert”.
We gaan terug naar Abe’s eerste jaar op de middelbare school. Hij lijkt opgewekter en serieuzer en neemt nog niet de cynische en gereserveerde houding aan waar hij nu de voorkeur aan geeft.
Coach begint met het uitleggen van de veldrotatie, maar Haruna springt in om te zeggen dat hij zelf zal beslissen.
Net als Mihashi en zijn vorige team, lijkt het erop dat veel van Abe’s slechte gewoonten waarschijnlijk voortkomen uit zijn relatie met Haruna. Haruna vertrouwt haar catcherinstinct niet, dus Abe heeft geleerd om niet op zijn werperinstinct te vertrouwen.
Haruna dumpt Abe onmiddellijk en zegt dat hij niet kan gooien met “een eerstejaars doelwit”. En wanneer Abe protesteert dat hij niet zo slecht is, raakt Haruna onmiddellijk van streek en bewijst Abe’s zwakte met een reeks wrede worpen naar de borst. Niet alleen een gebrek aan teamwerk, maar een actieve minachting voor je teamgenoten.
Ja, Haruna is echt klote. Hij beweert dat de Seekers hem niet aankunnen omdat hij te machtig is, maar in werkelijkheid wordt Abe geraakt vanwege zijn gebrek aan controle.
Wel heel kenmerkend voor Abe om dit te internaliseren als gevolg van zijn eigen gebrek aan vaardigheid. In overeenstemming met zijn verlangen naar uitmuntendheid en onafhankelijkheid, wil Abe alles onder zijn controle domineren. Je werper is misschien niet betrouwbaar, maar het is dwaas om te wachten elk van zijn teamgenoten te vertrouwen – als hij de gebreken van zijn werper kan verzachten met zijn eigen vaardigheid, dan is dat precies wat hij moet doen
Hij is nog erg jong en idealistisch, dus een enkel compliment van Haruna raakt hem echt.
Sakaeguchi laat de “slechtste werper” nog steeds niet passeren, dus duikt Abe weg door te klagen over Mihashi’s vreselijke pokerface.
“Iemand met wie je samenwerkte ‘de slechtste’ noemen, geeft je huidige teamgenoten geen goed gevoel.” “Echt?” Oh mijn god Abe. Hij doet zijn best, maar heeft echt moeite om buiten zijn eigen perspectief te denken en zich iemands onzekerheden voor te stellen met een minder brutale pragmatische benadering van zijn spel.
Nou, ik ben blij dat Sakaeguchi hier is om te vertalen tussen de twee.
“Als het spel het niet waard was, zou hij geen enkele worp op volle kracht gooien.” Oké, nu begin ik te zien waar Abe vandaan komt. Haruna behield niet alleen zijn lichaam, hij was ook niet loyaal of toegewijd aan zijn team en zag al zijn huidige acties als vervelende opstapjes op weg naar de professionele competities.
‘Ik heb geen teken nodig. Slechts de helft van de schoten die ik gooi, gaat toch waar ik van plan ben te gaan. Ja, deze man is alleen ontworpen om Abe kwaad te maken
“Ik wilde die worp niet gooien, dus dat deed ik niet!” Haruna denkt misschien dat ze zichzelf spaart voor de grote competities, maar ze wordt ruw wakker geschud als ze bij een team komt dat haar onzin niet hoeft te verdragen.
“Werkers hebben het recht hun hoofd te schudden!” “Dat is waar, maar als ik hem dat zou laten doen, zou hij de hele tijd vrijgeven wat hij maar wilde.” Door Haruna leerde Abe de batterijrelatie te zien als een tegenstander, niet als een gelijkwaardig partnerschap. Geen wonder dat hij Mihashi geen centimeter voorsprong wil geven.
De zaken kwamen tot een hoogtepunt in de laatste 16 van het toernooi toen de startende bowler vijf runs achterliet. Abe smeekt Haruna om op volle kracht te werpen, maar hij weigert.
“Je bent zo irritant! Als je doorgaat, zal ik nu de heuvel verlaten. Er kan geen echt teamwerk zijn met zo’n werper; in plaats van je te steunen als je hulp nodig hebt, zoekt hij actief naar redenen om dit team te verlaten
In feite laadt Haruna de honken eigenlijk met wandelingen en gaat dan van de heuvel af wanneer de schoonmaak arriveert. Hij vernietigt in feite je kansen uit wrok
“Waarom ben ik hier? Waarom heb ik je pitches gevolgd? Dat verwoestende moment waarop langdurige zelfbedrog realiteit wordt en je gedwongen wordt toe te geven dat jij de enige bent die echt toegewijd was aan wat je aan het doen was. Ik kan me volledig inleven; eerlijk gezegd geef ik de voorkeur aan solo-activiteiten, deels omdat het onmogelijk is om niveaus van gedeelde betrokkenheid binnen een groep te garanderen
Enkele geweldige personage-animaties na de game; een sterk gevoel van gewicht en vloeibaarheid als Abe de grotere Haruna vastpakt en hem verwoed tegen de muur slaat
“Voor hem zijn wij teamgenoten slechts trainingstools.” Ik kan me voorstellen dat een deel van Abe’s afkeer van Haruna voortkomt uit de manier waarop ze echt op elkaar lijken. Abe zelf moet worden gedwongen om zijn teamgenoten als meer dan nuttige idioten te zien.
“Abe wilde dat Haruna hem echt zou zien.” Terwijl Abe zijn woede in praktische termen formuleert, herformuleert Mihashi het onmiddellijk als een emotionele behoefte om erkend te worden. Hij voegt een aantal van zijn eigen zorgen toe aan Abe’s denkwijze, maar erkent nog steeds iets waars dat Abe niet kan.
Abe laat de duivelse glimlach van zijn werper zien, een gezicht dat hij omschrijft als ‘geruststellend voor zijn teamgenoten en irritant voor zijn vijanden’. Zelfs je uitdrukkingen zijn een tactische schijnbeweging
Ze onthullen waar het hele team naar luisterde als een wegwerpgrap, een grappige beat die structureel aangeeft dat het algemene team nu Abe’s perspectief begrijpt.
Haruna zwaait naar Abe voordat ze buigt voor precies een volle kracht, wat haar vanger schokt.
Ondanks Haruna’s vermeende onverschilligheid, lijkt hij behoorlijk geïnteresseerd in Abe’s perspectief. Hij is teleurgesteld om te zien dat ze al weg zijn tegen de tijd dat het spel is afgelopen.
Ja, het lijkt erop dat Haruna, althans onbewust, begrijpt wat een nuttige bondgenoot hij heeft weggegooid.
Haruna’s huidige werper geeft ook aan dat Haruna veel agressiever was in Little League. In overeenstemming met de algemene focus van Big Windup! in de gamerpsychologie benadrukken momenten als deze dat niemand een leven lang een stabiele, onveranderlijke persoonlijkheid heeft. Abe’s kijk op Haruna is gedeeltelijk een weerspiegeling van het feit dat hij Haruna kende tijdens een aantal bijzonder slechte jaren.
Het is gemaakt
En zo leren we het verwarrende verhaal van Abe kennen. Abe’s relatie met Haruna vormt een natuurlijk contrast met die van Mihashi: terwijl Mihashi’s niet-ondersteunende teamgenoten hem hebben geleerd niet in zijn eigen kunnen te geloven, heeft Haruna’s hardnekkige egoïsme Abe geleerd zijn teamgenoten vaardigheden. Tussen de twee hadden ze een notoir ongezonde relatie op het veld kunnen ontwikkelen; gelukkig was Momoe er om ze allemaal te pushen om echt over hun bagage heen te komen en te leren communiceren als gelijken. Ondertussen ziet Haruna er al uit als een solide veelzijdige rivaal, en er komen steeds meer concurrenten in beeld. Ik kijk er naar uit om naar ons eerste toernooi te gaan!
Dit artikel was te geken mogelijk gemaakt door lezersondersteuning. Bedankt allemaal voor alles wat je doet.