Het was ook toen ze begon te werken met regisseurs als Varda, James Ivory, Jacques Rivette, Alain Resnais en Jean-Luc Godard, terwijl ze haar eigen artistieke grenzen verlegde.
Geïnspireerd door de dood van Gainsbourg en haar eigen vader begin jaren negentig, schreef Birkin een scenario waarin ze haar gecompliceerde leven beschrijft als moeder van drie dochters met drie verschillende mannen en de aanhoudende band die ze heeft met haar eigen vader. Een decennium later was zijn regiedebuut in 2007, “Les Boites”, of “Boxes”, met in de hoofdrollen Natacha Régnier, zijn dochter Lou Doillon en Adèle Exarchopoulos.
Birkin’s semi-autobiografische film heeft dezelfde losse, luchtige stijl als Varda’s provocerende film “Kung-Fu Master!” uit 1987. waarin Birkin een gescheiden vrouw speelt die zich aangetrokken voelt tot een 14-jarige jongen, gespeeld door Varda’s zoon Mathieu Demy, die het leven van haar dochters, gespeeld door Birkin’s echte dochters Charlotte en Lou, ontwricht.
“Boxes” verkent een vergelijkbaar netelig gebied. Verteld door de lens van verdriet, spijt en reflectie, gaan levende personages in interactie met de doden; Anna van Birkin heeft een joviale relatie met de geest van haar vader (Michel Piccoli), terwijl haar middelste dochter, Camille (in sommige meta-casting gespeeld door haar jongste dochter), een onaangenaam hechte relatie heeft met de geest van haar vader (Maurice Bénichou). De film is soms een beetje te zwaar, maar het is ook een zeer persoonlijk, gruizig en rauw exorcisme van Birkin’s persoonlijke demonen.
Tegen het einde van ‘Jane par Charlotte’ vertelt de voice-over van Gainsbourg terwijl zij en Birkin elkaar omhelzen in een ruwe zee en zegt: ‘Ik wou dat ik was zoals jij, want vertrouwen hebben in het leven lijkt jouw filosofie te zijn. Leef zonder wantrouwen. Geloven in de mensheid, in mensen. Nieuwsgierig zijn naar alles, overal dichtbij, iedereen zonder filters.”
Terwijl Birkin het icoon een projectie is, een geest die tot het publiek behoort, waren Birkin de vrouw, Birkin de kunstenaar alleen van haar en haar dochters. De erfenis die ze in hen achterliet en het oeuvre dat ze achterliet, zijn net zo uniek, tegenstrijdig en onvergelijkbaar als zij.