Toen ze 16 was, verloor Shinn haar beide benen onder de knie na een aanvankelijk verkeerd gediagnosticeerde aanval van bacteriële meningitis, waardoor ze een grote wanpraktijkenregeling van het ziekenhuis kreeg. Uitgerust met protheses, maar zonder het soort racen dat haar leven op de middelbare school had gestructureerd, begon ze met offroad rijden. Toen ze achter in de twintig was, in 2001 gescheiden en een jonge zoon had, besloot ze een deel van haar nederzetting te besteden aan een reis met haar dochter, Celie, om het bewustzijn van de impact van landmijnen te vergroten. Zijn plan was om Bosnië, Ethiopië, Mozambique, Vietnam en El Salvador te bezoeken. Na een jaar stage te hebben gelopen in Engeland op een Land Rover-opleidingsschool, reden zij en een vriend met hun Land Rover door Bosnië en lieten Celie achter bij de vader van het meisje. Daarna brengen zij en Celie de rest van hun tijd door in een klein stadje in Griekenland, waar Shinn zwanger is geworden. Het verhaal wisselt af tussen de tegenslagen van Shinn tijdens de reis, waarvan sommige lezers bezorgd zullen maken over het welzijn van Celie, en haar herinneringen aan het verleden toen ze werd opgevoed door een pleeggezin dat ze omschrijft als beledigend. Hoewel lezers sommige acties van Shinn misschien afkeuren, geeft ze ons veel gedenkwaardige scènes en personages, waaronder een overnachting in een bordeel, de vrienden die ze onderweg maakte en verloor, haar aanvaringen met de wet en haar bijna dood. doodservaringen tijdens het gevaarlijk besturen van de Land Rover. Het siert de auteur dat ze niet doet alsof ze meer heeft bereikt dan ze heeft gedaan en haar vele fouten niet verzacht. Lezers willen misschien niet in haar voetsporen treden, maar ze zullen zich nooit vervelen met haar als metgezel.
Source by rezal