Het veld: Het is een minuut geleden dat Ghostface voor de miljoenste keer zijn griezelige kop opstak in Woodsboro, en de nieuwe generatie overlevenden doet haar best om verder te gaan. In feite is de zelfbenoemde “Core Four” – Sam Carpenter (Melissa Barrera), zus Tara (Jenna Ortega) en Meeks-tweeling Mindy (Jasmin Savoy Brown) en Chad (Mason Gooding) – naar New York City verhuisd . , de thuisbasis van gevouwen pizza’s en hete saus uit potjes, om naar de universiteit te gaan en hun leven anders te leiden.
Het is natuurlijk niet gemakkelijk, vooral niet voor Sam, die worstelt met het ontluikende moordenaarsinstinct van zijn vader en zijn overbezorgdheid rond Tara, die wanhopig wil dat de gebeurtenissen van de laatste moordpartij haar leven niet bepalen.
Maar het blijkt dat Ghostface nog niet klaar met ze is, zelfs niet in de Big Apple, wanneer de oude Ghosty zijn werk weer in de buurt begint, allemaal met het masker van een eerdere huurmoordenaar achtergelaten als visitekaartje. De regels, stelt Mindy, zijn deze keer anders: ze zitten niet langer in een vervolg, maar in een franchise – eigendom is belangrijker dan personages.
Dat betekent dat iedereen, of het nu oude personages zijn (Courteney Cox’s Gale Weathers, Hayden Panetierre’s terugkeer Schreeuw 4 Kirby-slachtoffer) of de nieuwe aanwijzingen of iemand anders die in de weg staat, staat op het punt van uitdunnen. (Het maakt niet uit dat dit de regels zijn die voor bijna iedereen zijn bedoeld Schreeuw het uit vervolg van de eerste, maar weet je.) Dus, terwijl lichamen zich opstapelen in metro’s en bodega’s, Sam en zijn gezelschap. ze beginnen te beseffen dat het verlaten van Woodsboro hen niet veilig zal houden.
Schreeuw ook 2: Het vooruitzicht van een tijdperk zonder Wes Craven Schreeuw het uit het was riskant toen de vijfde inzending, simpelweg getiteld Schreeuw het uit in een knipoog naar de naamgevingsconventies van de meeste ‘franchiseverlengingen’, kwam het vorig jaar uit. Het was een behoorlijke tijd: de nieuwe cast was vooral effectief en vatte het algehele gevoel van Kevin Williamsons perfecte satire van het slasher-genre en al zijn stijlfiguren.
Maar schrijvers James Vanderbilt en Guy Busick worstelden om een beetje te online te zijn, en probeerden het vinger-aan-de-pulse-horrorbegrip van de show en de eisen van het publiek voor een online tijdperk waarin eigenlijk iedereen autodidact is, te verbeteren. gestileerde horrorexpert. In een poging de aard van de naschokken te negeren, raakte hij verdwaald in een verwijzing naar Ouroboros en vergat hij echt eng te zijn.
Schreeuw 6 (Paramount-foto’s)
