Flint Lockford, een Ierse bloedhond, is een van de leidende onderzoeksjournalisten voor de Knickerbocker Gazette en bereidt zich voor om zijn vriendin, een Angora-kat genaamd Bianca Moon, ten huwelijk te vragen. Het kan niet beter – totdat hij onverwachts wordt verpletterd door een vallende piano. Hij wordt achtergelaten om als een geest door de stad te dwalen, wordt snel opgepikt door een groep schaduwen en wacht tot de rechercheurs die aan zijn zaak zijn toegewezen, ontdekken dat zijn dood moord was, geen ongeluk. Junior rechercheur Morton Digby, een border collie-mix, heeft een nieuwe partner, een Schotse terriër genaamd JB Puddleworth, die maar langzaam beseft dat hij onderaan de stationshiërarchie staat – ze hebben moeite om zijn superieuren ervan te overtuigen dat de piano van doel bevrijd. Het paar begint verdachten te onderzoeken die mogelijk problemen hebben met Flint vanwege een van zijn artikelen. Ondertussen is Flints rouwende vriendin Bianca woedend en wil ze niet toekijken terwijl de rechercheurs de zaak verknoeien. Samen met haar straatkattenvriend Roxy en de geest van Flint die in haar oor fluistert, begint ze haar eigen vragen te stellen. Antropomorfe katten en honden die in het New York van de jaren vijftig leven, is een moeilijk concept om te realiseren, en de auteur doet het met flair (“De aanpassing aan het leven in appartementstijl bleek een geweldige aanpassing te zijn voor de Schot en zijn vrouw, vooral omdat ze hadden een St. Bernard familie die direct boven hen woont”). Er is een grote cast van personages, zowel levend als spookachtig, en ze zijn allemaal levendig getekend zonder de aandacht van de hoofdrolspelers te trekken. Dit zijn honden en katten waarmee je bevriend zou willen zijn (nou ja, de meesten van hen). Het historische detail in de stadsbeschrijvingen is indrukwekkend, en het verhaal doet er goed aan om het lichte vermaak te maken van een verhaal vol moord en wraakzuchtige criminelen.
Source by rezal