Gilas Pilipinas damesselectie voor de SEA Games 2023. –FRANCIS OCHOA/INQUIRER
Twee gouden medailles op de Zuidoost-Aziatische Spelen later speelt het damesteam van Gilas Pilipinas nog steeds als een team met een missie.
“We willen nog steeds onze waarde bewijzen”, vertelde teamcaptain Janine Pontejos onlangs aan The Inquirer.
Bewijzen wat precies?
Dat ze precies zijn waar ze thuishoren, regerend als ‘de koninginnen van Zuidoost-Azië’, zei Jack Animam. Dat ze het bewijs zijn dat het basketbalveld ook een vrouwenspeeltuin is. Dat ze zoveel meer liefde en steun verdienen in een land dat de sport zogenaamd tot religieuze hoogten vereert.
“Je weet dat we heel, heel hard werken – net zo hard, zo niet harder, dan enig ander team hier in de Filippijnen. We hebben meerdere keren laten zien dat we het verdienen om gesteund te worden”, aldus point guard Ella Fajardo.
Het team zal naar Cambodja vliegen om de derde achtereenvolgende SEA Games-kroon van basketbal na te streven en het bewijs dat het land het team nog niet volledig heeft omarmd, is dat de basketbalnieuwscyclus nog steeds uit zijn dak gaat over het onvermogen van het herenteam om trainingen te houden. zwembad.
Dit legt extra verantwoordelijkheid op de schouders van de vrouwen van Gilas.
En het is een verantwoordelijkheid dat Afril Bernardino lichaam en ziel omarmt.
“Een van de vragen die mij altijd wordt gesteld, is waarom ik blijf spelen; waarom ik blijf vechten”, zei de 27-jarige ervaren spits.
“Er is natuurlijk mijn familie en God”, voegde Bernardino toe, een van de meest bekwame spelers van het team. “Maar ik wil echt basketbal voor vrouwen bouwen. Ik wil dit doen voor vrouwen. Ik geloof echt dat basketbal niet alleen voor mannen is. Daarom blijven we ons proberen te bewijzen. Daar put ik mijn kracht uit, vanuit de overtuiging dat basketbal niet alleen voor mannen is, maar ook voor vrouwen.”
Deze doelstelling gaat hand in hand met het team dat probeert het land aan de top van de regio te houden.
–FRANCIS OCHOA/ONDERZOEKER
Zolang vrouwen de SEA Games blijven regeren, zullen ze hun relevantie hoog houden. In 2019, toen de nationale ploeg op dezelfde avond goud won, zegevierden ook de mannen, toen zei bondscoach Tim Cone: “[The women] zijn het verhaal van deze nacht, niet wij.
Voor een show die zo kort geleden van het podium wegkwijnde dat een deel van de crew er doorheen is gegaan, is het begrijpelijk dat de vrouwen het verhaal willen blijven.
“Deze groep is heel bijzonder”, zegt Jack Animam, de topscorer van het team. “We hebben het programma gezien [its] lager en we zijn erg blij om hier te zijn. [And now that] we zijn er al… we willen meer.”
“Zoals een van onze veteranen ons vertelde, we zijn er al. Laten we niet naar de bodem zakken omdat het emotioneel een last is [to return to losing]. Dus laten we hard werken [to retain our position]”, zei centrum Clare Castro.
“Ik was erbij (tijdens de verliezende jaren)”, voegde Bernardino eraan toe. “Ik was bij het team in 2015 en het deed veel pijn, alle verliezen in de SEA Games. In 2017 hetzelfde. Maar in 2019 raapten we de moed bijeen om terug te vechten en ervoor te zorgen dat we dat soort pijn niet meer voelden. Ik wil deze pijn niet meer voelen. Daarom geef ik altijd alles en moedig ik het team aan dat we één visie nodig hebben.”
Daarom is er binnen het team ook een grotere gretigheid om kampioen te blijven worden.
“We willen zo doorgaan (aan de top staan). Het is niet alleen voor ons. Het is voor de basketbalgemeenschap in de Filippijnen, vooral voor de volgende generatie”, aldus Animam.
Zoals alle nobele bedoelingen, zal het winnen van een derde keer op rij goud – en daarbij het vrouwenbasketbal ondersteunen – niet eenvoudig zijn. Er zal geen tekort zijn aan teams in Cambodja die de Filippino’s willen verslaan.
“Ik heb ze gezegd dat elke wedstrijd een kampioenschap zou zijn”, zei coach Pat Aquino, een van de slimste strategen van het land.
Aquino zei dat de Filippijnse rivalen in een soort handelscompetitie spelen als onderdeel van de voorbereidingen om de kroon van de hoofden van de Gilas-vrouwen te ontworstelen.
“Ze spelen al bijna zes maanden om zich voor te bereiden op de Zuidoost-Aziatische Spelen”, zei Aquino over het toernooi met Indonesië, Maleisië, Thailand en Singapore.
Coach Pat Aquino en de dames Gilas Pilipinas. –FRANCIS OCHOA/ONDERZOEKER
Het vrouwenprogramma van Gilas kon het toernooi niet halen en nam zijn toevlucht tot andere manieren om het nationale team in vorm te krijgen – ze speelden tegen mannenteams, inclusief die van middelbare schoolprogramma’s zoals Xavier.
“Ze zijn over het algemeen competitiever. Ze zijn agressiever”, zegt point guard Jhazmin Joson, een jonge uitblinker bij Ateneo. “Ze spelen beter, dus we leren meer als we met jongens spelen.”
De wedstrijden tegen de jongens werden gespeeld in de basketbalhal Aero Center in Quezon City. Het team traint daar gratis, met dank aan voormalig La Salle Green Arrow Lincoln Lim, een van die supporters achter de schermen van het damesteam die, volgens Aquino, “geven wat ze kunnen om het programma te ondersteunen”.
Indonesië heeft ook zijn programma versterkt door de Haïtiaans-Canadese Kim-Pierre Louis als zijn genaturaliseerde speler te behouden en zijn kamp op te zetten in Australië. Maleisië, zei Aquino, heeft een nieuwe coach en een nieuw systeem, terwijl Thailand al heel lang een jong team heeft.
Maar door van onderaf te komen, hebben de Filippijnen een uniek perspectief gekregen op hun titelrivalen.
“Vanaf het begin zijn we altijd de underdogs geweest, dus we weten hoe deze andere teams zich voelen”, zegt Fajardo, een product van Fairleigh Dickinson University in New Jersey. “Het is bijna alsof we die niets-te-verliezen-mentaliteit hebben, dus we weten al wat we kunnen verwachten, we weten al hoe de emoties zijn.
“Ik en enkele nieuwkomers van vorig jaar weten al hoe de SEA Games zijn. Ik denk dat we genoeg ervaring hebben, zelfs emotioneel, dus ik denk dat dat ons echt helpt.”
Die ervaring heeft Filippino’s voorbereid op alles wat de oppositie hen te bieden heeft.
“Ik weet dat het niet gemakkelijk zal zijn. Onze tegenstanders zullen niet zomaar rollen [over] en sterven,’ zei Animal. “Het wordt een duel en we zullen ervoor vechten en bewijzen dat we nu de koninginnen van Zuidoost-Azië zijn.”
“We zijn er klaar voor”, voegde Bernardino eraan toe. “De emotie is er. Druk? Zeker, we staan zij aan zij [champions] dit is het [SEA Games]er zal druk zijn [to defend the title]. Maar onze vereniging bestaat. [We remind ourselves] niet verslagen worden door de druk en in plaats daarvan elkaar helpen om het goud te bemachtigen.”
Wat ze niet hoeven te onthouden, is de andere last die ze dragen. Het is iets waar zelfs nieuwkomers in de show, zoals Joson, zich zeer van bewust zijn.
“Er is die verantwoordelijkheid, vooral voor degenen die naar Gilas kijken, de jongere generatie”, zei Joson. “In deze spelersgroep proberen we het voorbeeld te geven dat we niet alleen meisjes zijn die basketballen. We proberen aan iedereen te bewijzen dat we de sport ook kunnen beoefenen – om jongere mensen te laten zien dat alles mogelijk is.”
GERELATEERDE VERHALEN
Uw handtekening kon niet worden opgeslagen. Probeer het opnieuw.
Je inschrijving is gelukt.
Lees verder
Abonneer u op INQUIRER PLUS om toegang te krijgen tot The Philippine Daily Inquirer en meer dan 70 andere titels, deel tot 5 gadgets, luister naar het nieuws, download vanaf 04:00 uur en deel artikelen op sociale media. Bel 896 6000.
Source by rezal