Arrow in the Head kijkt naar Shark Thriller The Black Demon, met in de hoofdrol Josh Lucas en geregisseerd door Adrian Grunberg
VERHAALLIJNSynopsis: Wanneer een lekkend booreiland een wraakzuchtige god in de vorm van een megalodonhaai wakker maakt, zit een olieman vast op het booreiland met zijn familie en overlevende arbeiders.
ANALYSE: Er zijn genoeg haaienthrillers, maar weinigen hebben een bovennatuurlijk randje. Dit maakt regisseur Adrian Grunberg De zwarte demon een beetje uit het peloton springen, want terwijl de haai in deze thriller wordt beschreven als een megalodon, zoals de haaien in de mega Het is haaienaanval 3 en waarschijnlijk vele anderen, dit is niet zomaar een megalodon die is opgedoken uit het prehistorische tijdperk. Deze film, waarvan marketingmateriaal beweert dat het “gebaseerd is op een Mexicaanse legende”, stelt ons voor aan een gigantische haai die eigenlijk een wraakzuchtige god is, gewekt door de vervuiling die in zijn wateren is gegoten, en in staat is om meer te doen dan gewoon zwemmen en mensen bijten. Deze haaiengod heeft het vermogen om mensen verbluffende visioenen te geven voordat ze aanvallen. De tekst en vertelling die de film opent, vertellen ons dat de haai in staat is om “mensen tot waanzin te drijven met visioenen van de dood”…
Geschreven door Carlos Cisco en Boise Esquerra, De zwarte demon draait om de Amerikaanse olietanker Paul Sturges (gespeeld door Josh Lucas), die naar de Mexicaanse stad Bahia Azul is gekomen om een olieplatform te bekijken dat voor de kust ligt en te beslissen of het al dan niet buiten gebruik wordt gesteld. Dat zou zeker zo moeten zijn, want het lekt in een waanzinnig tempo olie in de oceaan, wat de titulaire haaiengod heeft doen ontwaken. Paul is met zijn vrouw Ines (Fernanda Urrejola) en hun jonge kinderen Audrey (Venus Ariel) en Tommy (Carlos Solórzano) naar Mexico gekomen, met het idee dat ze aan land blijven terwijl hij naar het platform gaat. Maar de omstandigheden dwingen Ines, Audrey en Tommy om Paul daarheen te volgen – en pas wanneer ze het platform bereiken, realiseert Paul zich dat er een megalodon in deze wateren is. Een megalodon die het aantal arbeiders op het platform terugbracht tot slechts twee: Chato (Julio Cesar Cedillo) en Junior (Jorge A. Jimenez). Nu moeten Paul, Ines, Audrey, Tommy, Chato en Junior uitzoeken hoe ze aan deze haaiengod kunnen ontsnappen en weer aan land kunnen komen – en Chato’s schattige kleine hond waakt over hun inspanningen. Leden van de Sturges-familie kunnen soms behoorlijk irritant zijn, dus Boring en die hond komen over als de beste personages in de film.
Een haaienthriller met in de hoofdrol Josh Lucas en geregisseerd door de regisseur van Rambo: Laatste bloed (Blijkbaar ben ik een van de weinige fans van deze film) Ik vond het een geweldig idee – maar de uitvoering van de set schiet tekort. Er zijn momenten waarop De zwarte demon het ziet er nogal cheesy uit, zelfs vanwege wat blokkering en bewerking, maar vooral vanwege wat dialoog. Zoals dit gesprek tussen Paul en Chato, die ons toeroept wanneer Paul voor het eerst de grootte van de haai ziet: “Jezus Christus!” “Nee. De Zwarte Demon.
Het probleem is, als De zwarte demon het zou zulke cheesy momenten hebben, had nog meer in dat cheesy moeten leunen en over het algemeen gekker moeten zijn. Maar het is meestal behoorlijk serieus, dus elke cheesiness lijkt onbedoeld. Wat betekent dat kijkers om de film zullen lachen in plaats van ermee. We moeten dit allemaal serieus nemen. We zouden bang moeten zijn. Maar er zijn hier enkele maffe dingen die de film laten ontsporen – met een ander van de opvallende maffe momenten is de bewerking in de scène waarin Paul het (gebrek aan) milieuveiligheidspraktijken bespreekt van de oliemaatschappij waarvoor hij werkt. Plots kreeg ik flashbacks naar de monoloog van Steven Seagal aan het einde van zijn ‘milieu-actiefilm’ uit 1994. op dodelijk terrein. Het commentaar is niet het probleem, het zijn de ongemakkelijke beelden.
Wat haaienthrillers betreft, De zwarte demon het is intermediair entertainment. Er zijn betere haaienthrillers (iedereen weet het kaken; enkele nummers erin De zwarte demon het is echt duidelijk kaken-geïnspireerd), maar ze worden ook veel erger dan dat. Dus als je genoeg hebt gezien van de minderjarigen, De zwarte demon het is goed genoeg om ervoor te zorgen dat je je schouders ophaalt en zegt: “Het is oké.” Ik was teleurgesteld dat het niet beter was dan het was, maar ik had er niet veel plezier in om ernaar te kijken.
Ga met lage verwachtingen en misschien vind je dat De zwarte demon het is een goede manier om 100 minuten te doden. Maar wees bereid om te lachen op verschillende momenten die onbedoeld in de war zijn.
de laan geeft De zwarte demon een bioscooprelease binnen 28 aprile.
6