Ik zit hier dit inleidende essay te schrijven, gehurkt aan een heel klein tafeltje, de kindertafel van mijn verloofde moeder, ineengedoken onder een deken in de kinderkamer van mijn verloofde, en legde de laatste hand aan onze lijst vlak voor kerstavond. Mijn lichaam is momenteel bekrast en gekneusd; Ik heb een ernstige blauwe plek op mijn linkerarm van elleboog tot oksel met diepe krassen op mijn onderarm, terwijl mijn linkerheup en rechterelleboog eruit zien alsof ze naar de hel zijn gegaan. Dat komt omdat gisteravond, nadat ik de deur van mijn appartement uit was gerend om een buurman te vertellen dat hij moest kalmeren na meer dan twee uur lang uit mijn longen te hebben geschreeuwd, ik werd buitengesloten van mijn appartement met mijn 12-jarige hond. . geblokkeerd binnenkant🇧🇷 Dus probeerde ik wat elke volwassen man die in zo’n situatie alleen was gelaten, zou doen: ik probeerde mijn gebouw naar het balkon op de derde verdieping te beklimmen dat ik het mijne noem om door de balkondeur naar binnen te gaan. En nadat ik met mijn oksel in een stevige ankergrendel had geknepen en over de stenen was geklommen, had ik het bijna gehaald, met slechts een arm van ongeveer 30 cm door de bovenkant van mijn eigen veranda-reling vanaf ongeveer 20 voet vast te grijpen. Van de grond. Maar het bleek dat metaal in de regen behoorlijk glad is, en na ongeveer een half dozijn bijna-vallen, startte ik op en liep mijn gebouw terug naar beneden, raakte de stront en ongelooflijk vernederd.
Dit wil allemaal zeggen dat we nooit echt weten wat het jaar voor ons in petto heeft. 2022 was voor mij persoonlijk veel; Ik heb een aantal vrienden verloren, sommigen door de dodelijke steek van de opioïde plaag die er zo weinig toe lijkt te doen voor de machthebbers, sommigen omdat ze moe zijn geworden van het soort persoon dat ik ben. Het is ook het jaar waarin ik me verloofde met de liefde van mijn leven nadat we er een paar jaar over hadden gepraat, evenals het jaar dat ik de functie van General Manager op mijn dagelijkse baan overnam. Het is het jaar dat Joe Schafer, die deze column heeft opgericht en mij aan boord heeft gehaald als een manier om eindelijk samen te werken, Mining Metal verliet, maar het is ook het jaar dat Colin Dempsey, een schrijver ik heb wilde werken, kwam aan boord. Kunst komt en kunst gaat, maar, en zelfs grote kunstenaars weten dit, het belangrijkste zijn de levens waarmee ze verweven zijn, waar en hoe ze ons onderweg vinden om de vormen en kleuren die we tegenkomen te becommentariëren en te verhelderen.
Een voordeel van ons publicatieschema is dat we alle andere lijsten kunnen zien zodra ze uitkomen, onszelf herinneren aan de albums waar we van houden en vergeten, en net als iedereen de spot drijven met de selecties waar we het niet mee eens zijn. Maar zowel Colin als ik schrijven over veel dingen buiten metal en dat, naast onze verklaarde beperkingen om alleen undergroundmateriaal te benadrukken en dingen waar je met een goed geweten je geld aan kunt geven, betekent dat we de mogelijkheid hebben om de saaie dingen. wij in tranen, die een lijst maken van de beste, ontworpen om indruk te maken op een abstracte of type intelligentsia. Beoordeel je muziek-/metalarchieven. Objectiviteit bij dit soort inspanningen is een geweldige oefening en ik raad iedereen aan die nog niet heeft geprobeerd definitieve lijsten te maken, het eens te proberen. Maar voor degenen onder ons die dat vaak hebben gedaan, wordt het tegenovergestelde aantrekkelijk, een radicale eerlijkheid over wat dingen ons op de weg hebben gevonden en meer aan ons leven hebben gegeven, of dat nu de voor de hand liggende keuzes zijn of niet.
Dus in die geest brengen we je de beste Mining Metal underground metalalbums van 2022. De het beste? Wie kan het schelen! Dit zijn ons het beste. Houd het raar, voor altijd. Tijd om meer ibuprofen te nemen.
🇧🇷 Langdon Hickman