Door Andrew Osmond.
Terwijl nieuwe fans voorzichtig in anime springen, zal er altijd behoefte zijn aan een up-to-date gids die hen helpt hun verhalen te vertellen. moe van uw lont. Er zijn de afgelopen drie decennia veel gidsen in het Engels geweest. Aan de ene kant de mammoet anime-encyclopedie dekt het hele medium. In de andere richten de boeken zich op kleine stukjes anime zoals ghibliotheek recente gids voor de Ghibli-canon.
Crunchyroll essentiële anime ligt dichterbij ghibliotheekschaal, maar kijkt naar een breder scala aan titels. De 228 pagina’s van het boek bestaan uit vijftig inzendingen, waarvan het boek beweert dat het “essentiële” anime-titels zijn. De meeste titels zijn elk vier pagina’s. Het is chronologisch ingedeeld – de eerste inzendingen zijn binnen Astro Boy Het is snelheid racer in de jaren zestig, en de nieuwste is binnen Demonen doder.
Als we de inzendingen wat verder uitsplitsen, zijn er vijf over titels die vóór 1980 zijn gemaakt (of begonnen) en zes andere in Jaren 80. Meer dan de helft van de inzendingen in het boek komt uit de jaren 90 en 2000, waarvan alleen de laatste dertien na 2010 debuteerden. JoJo’s bizarre avontuur (David Production-versie, hoewel niet gespecificeerd), aanval op titaanHet is Zwaardkunst online. Het laatste bericht concentreert zich op de originele show, maar geeft aan dat het minder op zijn eigen verdiensten was opgenomen dan om veel andere anime die zich afspeelt in alternatieve werelden van brandstof te voorzien.
Het boek vermeldt twee schrijvers op de omslag. Zelfs in Groot-Brittannië kennen fans Patrick Macias misschien als de redacteur (nu hoofdredacteur) van het tijdschrift. otaku VShoewel hij over anime schreef in de jaren 1990. Hij deelt de covercredits met auteur Samuel Sattin, wiens werk fictie en non-fictie doorkruist, waaronder een strip in Ghibli-stijl van Cartoon Saloon. wolflopers. Sattin en Macias schreven bijna veertig van de inzendingen, terwijl de andere werden geschreven door schrijvers, waaronder Deb Aoki van mouwen effenen podcast en Matt Schley van Japanse tijden.
Alles aan de aanpak is verstandig, net als de enthousiaste toon van het boek. Maar het is de moeite waard om meteen een belangrijk punt te maken.
Vervolgens praten de auteurs over wat een “essentiële” anime is. Macias stelt de vraag: “Wat zijn enkele van de titels die je moet kennen om anime te begrijpen?” Voor Sattin is het een kwestie van “kiezen wat volgens ons relevant is voor waar anime op dit moment wereldwijd is.” Maar ondanks het woord ‘wereldwijd’ neigt de opvatting van dit essentiële anime-boek onvermijdelijk naar de Amerikaanse fandom.
Het is een simpel punt. Als je vraagt: “Welke anime was het belangrijkst in Japan?” Er zijn dus veel cruciale titels die nauwelijks worden genoemd in het Crunchyroll-boek. Het boek heeft bijvoorbeeld een vermelding op pokemonmaar niet in twee langlopende kinderanime in Japan, doraemon Het is Anpanman (foto hierboven); zelfs niet in de langste animatieserie in de wereldde familie-anime Sazae-san die sinds 1969 actief is.
Wat betreft andere ontbrekende mijlpalen, kunt u beginnen met de enorm invloedrijke heidi in 1974, een diepe zaaiing voor Ghibli en Totoro. Of er zijn sport-saga’s zoals het boks-epos Joe vanaf morgende damesvolleybalreeks Aanval nr. 1of de voetbalsage van de jaren tachtig Kapitein Tsubasa. Hoe zit het met Kleine heks Sallyde eerste magische meisjesanime, of de enorme PreCure franchise? Of GeGeGe geen Kitaro, Shigeru Mizuki’s spookachtige serie die gedurende zeven decennia herhaaldelijk is aangepast tot anime? Of de honderden afleveringen van de ‘ongelukkige agent’-farce Kochikame?
Het antwoord ligt voor de hand. Geen van deze anime had een enorme impact op de Amerikaanse fandom, noch op de Britse fandom trouwens. Maar dat brengt een ander punt naar voren. Vraag fans uit verschillende landen wat de “essentiële” animaties zijn en je krijgt enorm verschillende antwoorden. Frankrijk is een bevoorrecht geval. In de Franse fandom zijn essentiële shows onder meer de mecha-serie uit 1975 goudorakof zoals het oorspronkelijk in Japan heette, Grendizer, gemaakt door Go Nagai. Andere “essentiële” anime in Frankrijk variëren van Lief Liefeen gigantische sage uit de jaren 70 over een onverschrokken meisje dat de wereld rondreisde voor de ‘magische jongen’-franchise Ridders van de dierenriem.
Of neem Groot-Brittannië. wij konden het niet Astro Boy Het is snelheid racer, die Amerikaanse fans als fundamenteel beschouwen. Nee, de programma’s die Britse kinderen voor het eerst blootstelden aan anime waren dat wel marine jongen Het is strijd der planeten (aangepast van gatchaman). Geen van beiden krijgt Crunchyroll-boekvermeldingen; noch de Japans-Franse inzendingen Mysterieuze steden van goud of Ulisses 31 die in de jaren tachtig Britse kinderen voor zich won.
Je zou deze voorbeelden kunnen vermenigvuldigen. Guillermo del Toro wel Pacifische rand omdat hij het zag Mazinger Z In Mexico. Bong Joon-Ho, toekomstig directeur van Parasietwas als Zuid-Koreaanse student geobsedeerd door Hayao Miyazaki Toekomstige jongen Conan. kon was ook groot in het Midden-Oosten, hernoemd Adnan wa Lina; zo was het Kapitein Majidde arabische versie van Kapitein Tsubaba.
Niets van dit alles is een grote kritiek op het boek van Crunchyroll; is gericht op Amerikaanse fans, wier perspectief net zo geldig is als elk ander. Maar het is jammer dat het niet erkent hoe de “essentiële” anime van de Amerikaanse fandom verschilt van die in het thuisland van de anime. Ik ben er vrij zeker van dat Japanse lezers hun hoofd zouden krabben bij de opname van Vampierjager D. Het is ninja perkament, wiens reputatie werd gemaakt door de specifieke omstandigheden van de Amerikaanse markt. wat betreft Eerste Poolsterdezelfde Japanse lezers zouden in de war raken door de manier waarop de inzending zich concentreert op de bloederige film uit 1986, in tegenstelling tot de goedkope versie van de tv-tekenfilms die basisschoolleerlingen mochten bekijken.
Met die veel uitgebreidere staat vormt het boek een behoorlijke introductie voor nieuwe fans die net beginnen met het verkennen van het medium. Het is geen kunstboek, maar de afbeeldingen zijn aangenaam kleurrijk en gevarieerd, zelfs afgewisseld met veel tekstpagina’s. Maar de tekst is niet helemaal waterdicht; Ik vond enkele zeer voor de hand liggende fouten, ook al kende ik maar een paar van de titels.
Het origineel uit 1995 dus Geest in de schelp Er wordt beschreven dat de film 125 minuten duurt, wat veertig minuten is – een van de meest indrukwekkende dingen aan de film van Oshii is hoe compact hij is! Bij de Cowboy Bebop binnenkomst, zou componist Yoko Kanno hebben “gescoord” varkensvlees rosso Het is cardcaptor sakura, terwijl hun invloed beperkt was tot specifieke nummers op elk. Bij de Akira ingang, Katsuhiro Otomo eerder domu manga zogenaamd “vertelt het verhaal van een jongen met gevaarlijke paranormale krachten”. Is niet waar; de paranormale karakters erin domu zijn een oude man en een jonge vrouw.
Ik moet bekennen dat ik ook geïrriteerd was door de manier waarop dit boek vanuit een Amerikaans perspectief begint met terloops de spot drijven met Amerikaanse animatie, bewerend dat “Disney’s animatiefilms altijd een gezuiverde versie hebben gepresenteerd van de veel donkerdere sprookjes en verhalen waaruit ze zijn afgeleid.” Ik wens de experts af en toe kijk nog een keer deze afschuwelijk opgeschoonde stukjes onzin, die op de een of andere manier nog steeds scènes als deze en deze kunnen bevatten. Ik herinner me dat deze geruchten in het begin van de jaren 90 door anime-fans werden verspreid, maar wordt het geen tijd dat ze tot rust worden gebracht?
Het is niet de enige hint van oneerlijke didactiek. Aan de andere kant van het boek staat een vermelding over Land van de glans – een serie die ik zelf zeer waardeer, hoewel ik denk dat de inzending misschien heeft vermeld dat de anime frustrerend vastloopt, het verhaal is nog lang niet voorbij (en het is onwaarschijnlijk dat dit na vijf jaar zal worden opgepakt). Het artikel belicht terecht de niet-binaire hoofdrolspelers, een van de belangrijkste attracties van de anime.
Maar overweeg deze regel: “Deze personages en deze anime geven ook een positieve boodschap aan LGBTQIA+ anime-fans en -publiek, en presenteren het idee dat genderfluïde zijn veel menselijker is dan het alternatief.” Dit is niet “menselijk”; dit is suprematie en is net zo beledigend voor genderfluïde mensen als ieder ander.
O Meer zachtaardig De manier om naar die regel te kijken is als een update van de ‘Fans are Slans’-meme in de jaren 40, toen sf-fans rondliepen als hoogontwikkelde. Ubermensch. Ik associeer het idee van “Slan” met gundam‘s Newtypes elders op deze blog. Dit is jammer, aangezien andere vermeldingen in het boek LHBT-thema’s in een veel positiever daglicht stellen. Briana Lawrence schrijft over de ontmoeting Utena revolutionair meisje als een vreemde zwarte vrouw. Later bespreekt ze de wrede patriarchale kosmos van Puella Magi Madoka Magica.
Ik juichte ook toe hoe de schrijvers niet bang zijn om voor minder besproken titels te pleiten. Patrick Macias verdedigt vrouwelijk punkrockdrama oma, gebaseerd op de manga van Ai Yazawa; “Op het gebied van animatie”, schrijft Macias, “zijn maar weinig werken zo openhartig of gedurfd geweest in het omgaan met moeilijke onderwerpen als seks, zwangerschap, slechte relaties en drugsverslaving.”
Sattin verdedigt samoerai-avonturenfilm Zwaard van een vreemdelingen “hun aandacht voor detail, camerastandpunt en de emoties achter de personages terwijl ze vechten, waarvan ik alleen getuige ben geweest in live-actiefilms zoals IP-man of 13 moordenaars.” Blijkbaar Vreemd het had een zeer slechte distributie in Amerika en raakte in de vergetelheid, terwijl het in Groot-Brittannië al jaren gemakkelijk verkrijgbaar is, van Beez en later Anime Limited.
Het is een laatste herinnering aan de verschillen tussen anime-markten over de hele wereld, en hoe een zin als “Essential Anime” zoveel verschillende dingen kan betekenen.
Andrew Osmond is de auteur van 100 animatiefilms. Crunchyroll essentiële anime het is nu uit in het VK.