Daarmee treedt Jordan in de voetsporen van Sylvester Stallone, die zichzelf regisseerde in vier van de “Rocky”-films, waaronder de oprechte “Rocky Balboa” uit 2006. Maar hij moet ook het werk volgen van zijn oude vriend en naaste medewerker. Ryan Coogler, die de originele ‘Creed’ regisseerde. Jordan nam al die druk en anticipatie op zich en maakte er een film van die de nalatenschap van de serie eer aandoet en tegelijkertijd de traditie vooruit helpt. En het is helemaal niet verwonderlijk dat hij krachtige prestaties put uit zijn medesterren, waaronder een angstaanjagende Jonathan Majors als Adonis ‘jeugdvriend die tegenstander werd.
“Creed III” duurt echter even om op gang te komen, aangezien het teruggaat naar het Los Angeles van 2002 om de gedeelde geschiedenis tussen de uiteindelijke deelnemers aan de film vast te stellen. We zien Adonis “Donnie” Creed als jonge tiener zijn kamer uit sluipen om te zien hoe zijn oudere broer Damian “Dame” Anderson de ondergrondse gevechten domineert. Een gewelddadige confrontatie op een avond op weg naar huis bezegelt hun lot, waarbij Adonis op weg is naar grootsheid en Damian op weg is naar een gevangenisstraf van 18 jaar. Een precies getimede en goed geplaatste game-cut zet het verhaal 15 jaar vooruit om ons te laten zien dat Donnie nu de bokscarrière heeft waarvan Dame altijd heeft gedroomd; nog een sprong naar het heden onthult dat Adonis zich heeft teruggetrokken uit de ring en een luxe leven leidt in een modern herenhuis in de Hollywood Hills.
Jordan’s oog voor detail is te zien terwijl hij op efficiënte wijze het soort rijkdom weergeeft dat Adonis geniet met zijn vrouw Bianca (Tessa Thompson) en dove dochter Amara (Mila Davis-Kent). De minimalistische elegantie en romige neutrale kleuren – het werk van productieontwerper Jahmin Assa en kostuumontwerper Lizz Wolf – verwijzen meteen naar de vredige, smaakvolle persoonlijkheid die Adonis nu aan de wereld probeert uit te stralen.
Net zoals Adonis de volgende generatie vechters vormt als een kracht achter de schermen van zijn eigen Delphi Boxing Academy, schrijft singer-songwriter Bianca liedjes en werkt ze samen met nieuw talent als producer. Ze zeggen tegen zichzelf dat ze tevreden zijn, maar er zit een intrigerende spanning in de mix, aangezien het duidelijk is dat ze allebei nog steeds hunkeren naar de schijnwerpers die hen ooit bepaalden en koesterden. Thompson brengt aarde en gevoeligheid in deze sterk mannelijke film, en de jonge Davis-Kent – die een dove actrice is – schittert helder in haar eerste grote rol, meer dan haar eigen veteraan-artiesten vast te houden met haar briljante aanwezigheid en timing. Phylicia Rashad keert ook terug met een gracieuze en cruciale rol als Adonis’ moeder, Mary-Anne. En het veelvuldige gebruik van gebarentaal als communicatiemiddel binnen het gezin is een betekenisvol en authentiek tintje.