Het begint met een eenzame flamencodanseres die alleen optreedt op een houten plank in het zand midden in een Mexicaanse woestijn. De staccato-tikken lijken in morsecode de gedachten uit te drukken die we over mannen horen en de problemen die ze met zich meebrengen. En dan komt er een die problemen veroorzaakt. Hij vraagt: “Waar is ze?” De danseres negeert hem en tikt steeds sneller. En dan schiet hij haar neer.
Terwijl ze sterft, vertelt ze haar dochter om naar Los Angeles te gaan en haar vriendin Masilda (Rossy de Palma) te zoeken. “Als jij mijn hart bent”, zegt ze, “dan is zij mijn ruggengraat.” Die dochter is Carmen (Melissa Barrera uit de ondergeschikte “Nas Alturas”). Ze smeert het bloed van haar moeder op haar voorhoofd en vertrekt naar de Verenigde Staten.
Dan is er een schokkende (opzettelijke) verschuiving naar een meer eigentijdse scene, met Aiden (Paul Mescal) die aan het barbecueën is op een klein feestje, zachtjes een biertje afwijzend van een vrouw die geïnteresseerd lijkt te zijn in het nastreven van een relatie, zachtjes zijn zus plagend met de manier waarop ze zorgt voor hem. Hij is een veteraan met iets van verlies. ‘S Nachts speelt hij gitaar alleen in de woestijn.
Hij en enkele van zijn vrienden zijn vrijwillige (onofficiële, onuitgenodigde, schietgrage) grenswachters. Carmen wordt gevangengenomen en haar vrienden worden neergeschoten. Dan doodt Aiden de man die op het punt staat haar neer te schieten. Al snel zijn ze samen op de vlucht.
Barrera is een heerlijk gracieuze en expressieve danseres. Zij en Mescal hebben een zinderende chemie die op emotioneel niveau werkt, niet alleen op fysiek niveau. Hun personages verbinden zich zonder woorden, erkennen elkaars verlies en hoe ze reageren op wat ze hebben verloren. Mescal blijft vandaag een van de meest innemende acteurs in de cinema. Niemand is beter in het gebruik van houding en beweging om een personage te definiëren. Aiden was misschien verdwaald toen we hem voor het eerst zagen. Hij drinkt Pepsi terwijl anderen om hem heen alcohol drinken, wat suggereert dat hij afstand neemt van gedrag uit het verleden. Maar je eergevoel is intact. Mescal laat ons prachtig zien hoe hij zich voelt als hij ontdekt dat hij nog steeds open kan staan voor liefde en contact kan maken met iemand.