Veel meer dan een simpele afbeelding van iemand die op het punt staat beroemd te worden, of zelfs een middelmatig waarschuwend verhaal over de effecten van overdaad, biedt ‘Anita’ een diepgaande en genuanceerde kijk op deze persoon, inclusief haar successen en mislukkingen. Het is een zeer menselijke kijk op een opmerkelijke vrouw en hoe haar verhaal kruiste met enkele van de meest krachtige en productieve kunstenaars van die periode.
eindelijk is er “In de achteruitkijkspiegel”, Maciek Hamela’s documentaire die deel uitmaakt van ACID, de onafhankelijke filmzijbalk met meer dan een paar filmische lekkernijen die hier in Cannes soms onopgemerkt blijven. Hamela bood zich vrijwillig aan om Oekraïners van het ene deel van het land naar het andere te vervoeren, en sloot zich aan bij vrijwilligersorganisaties die een reddingslijn vormden voor de massale verschuiving van de bevolking als gevolg van de Russische invasie. Met een reeks regisseurs van fotografie als bijrijders, biedt zijn auto een biechtruimte waar deze individuen hun verhalen vertellen.
Sommige verhalen zijn echt aangrijpend en sommige zijn opbeurend; sommige momenten gaan over dingen die zo banaal zijn als een weggelopen kat die zijn behoefte moet doen of de dagelijkse Tetris-uitdaging om alle bagage in de kofferbak van een voertuig te laten passen. Vergelijk dat met alleen maar in één richting gaan om onlangs een brug te zien opblazen, de rondweg een vuile puinhoop waar zelfs legervoertuigen vast komen te zitten in de modder.
Gezichten veranderen voortdurend, maar het gevoel van opluchting en pijn dat je kunt zien, wordt gedeeld. Er zijn jonge kinderen die nu getuige zijn van ernstige verschrikkingen die ze niet helemaal kunnen bevatten, en meer oudere passagiers die diep van binnen weten hoe traumatisch deze Exodus werkelijk is. Gedurende het hele verhaal blijft Hamela grotendeels buiten het verhaal, waardoor haar passagiers een groot deel van het verhaal kunnen sturen en echt de focus kunnen worden van deze subtiele maar effectieve film.
Als een manier om getuige te zijn van de verschrikkingen van oorlog, is de documentaire subtiel en opmerkelijk, en vanwege de zorgvuldig aangescherpte montage en simplistische maar effectieve structuur, krijgen we een uniek kijkje in de levens en verhalen van deze personen die gemakkelijk als achtergrondacteurs worden beschouwd. in een strijd bredere geopolitiek. Met “In the Rearview” kunnen we duidelijk zien wat vaak aan het zicht wordt onttrokken. Dankzij de moed van chauffeurs en passagiers leven we indirect hun ervaringen mee en waarderen we alles wat er gebeurt in het korte moment van de reis. Als ze vertrekken, komt er een nieuwe groep binnen met hun eigen unieke maar helaas vergelijkbare strijdverhalen.