De film speelt en wordt geregisseerd door Maïwenn, een favoriet uit Cannes die alleen haar voornaam draagt. Maïwenn won de juryprijs voor “Polisse” in 2011, keerde terug naar de competitie met “My King” in 2015, en had een officiële ceremoniële selectie, “DNA”, aangekondigd voor het festival van 2020 na de annulering van die editie. “Jeanne du Barry” hervertelt het vaak vertelde verhaal van het titelpersonage, de favoriete minnares van Lodewijk XV, die het lef had om haar neus op te halen voor de formaliteiten van Versailles, maar er ook in slaagde om enkele vage toekomstgerichte hervormingen door te voeren, althans in deze film is onthullend. Toen de Franse Revolutie uitbrak, verloor ze haar hoofd op de guillotine. Maar dat detail wordt pas aan het einde terloops overgebracht, omdat Louis op dat moment al dood was, en de kern van de film is hun relatie.
Het is voor het grootste deel geen kloppend hart. Het meest interessante aspect van “Jeanne du Barry” is dat het de eerste grote rol van Johnny Depp bevat sinds zijn aanklacht wegens smaad tegen Amber Heard. Maar net als Lodewijk XV maakt hij nauwelijks indruk. Depp is grotendeels verbannen om er verdrietig uit te zien omdat hij als royalty moet leven. Af en toe laat hij een sprankje wrang geamuseerd horen, zoals wanneer de luchtige Jeanne hem vertelt dat hij eruitziet als het stuk van zes frank waarop het geslagen is. Het is bijna een opluchting als de koning pokken krijgt, want het geeft tenminste enige uitdrukking aan Depps gezicht. Wat films over de dood van Franse vorsten betreft, ben je veel beter af met Albert Serra’s “The Death of Louis XIV” uit 2016.
Maar voor een groot deel van de installatie is Depp niet eens op het scherm. “Jeanne du Barry” is Maïwenn’s showcase voor zichzelf, en ze heeft haar vermogen om in deze rol te worden betrokken gewoon verkeerd ingeschat. In deze versie afgebeeld als de onwettige dochter van een monnik en een kok, werd Jeanne, zoals ze op een gegeven moment uitlegt, gedwongen te kiezen tussen een leven zoals dat van haar moeder of een leven in de prostitutie. “Ik geef de voorkeur aan prostitutie”, zegt ze, in een regel die al dan niet achterblijft bij de waarheidsgetrouwheid van de periode. Nadat ze uit een klooster is gegooid – ze leest te veel – maakt Jeanne naam als courtisane voordat ze Louis ontmoet en breed glimlacht, die haar oproept tot een koninklijke val waarvoor ze weigert zich te verkleden.