Een ding dat spelers moeten weten, is dat je het hele “Forbidden West”-verhaal moet hebben voltooid om “Burning Shores” te kunnen starten. Zelfs als je midden in een New Game+ zit, kun je pas aan de zoektocht beginnen die je naar de nieuwe kaart brengt als het laatste hoofdstuk van het verhaal zich ontvouwt. Hoewel het een begrijpelijke manier is om deze uitbreiding op te nemen – het zou niet werken als een mid-game terzijde, aangezien Aloy een held moet zijn om zich te ontvouwen – is het een spannende hapering nu de leercurve voorbij is. Als je “Forbidden West” een jaar niet hebt gespeeld – zoals ik – zul je snel de besturing, technieken en basisgameplay moeten onthouden. Om het kort te houden, ik kreeg al vroeg in “Burning Shores” verschillende keren mijn kont geschopt voordat ik me herinnerde welke wapens ik beter vond dan andere en hoe ik er snel tussen kon wisselen op basis van de situatie.
“Burning Shores” begint met een ontmoeting met Sylen, een onbedoeld sombere opening vanwege het verlies van Lance Reddick, die het personage zo perfect vertolkte, en geruchten dat hij het verhaal van de volgende game zou sturen. Hij vertelt Aloy over een factie van de Quen-stam die een huis heeft opgezet in Burning Shores, oftewel Los Angeles, compleet met een afbrokkelend Hollywood-bord. De setting van Burning Shores is prachtig, met wolken die zo opmerkelijk zijn weergegeven dat de PS4-versie van “Forbidden West” de DLC niet kan bevatten omdat deze de graphics niet aankan. Terugspringen naar “Horizon” is een herinnering aan hoe goed deze game elk aspect van de PS5 gebruikt, maar vooral zijn visuele bekwaamheid. Het spel ziet er indrukwekkend uit.
De meeste verhaalzoektochten in “Burning Shores” associëren Aloy met een Quen-krijger genaamd Seyka. Ze vecht niet alleen aan je zijde – als jullie twee klikken, heeft het gevecht het springerige ritme van die beroemde 2-tegen-1-scène uit “Captain America: Civil War” – maar wordt uiteindelijk een belangrijk onderdeel van de “Horizon” verhaal. Seyka is niet alleen een goed getekend personage, maar de dynamiek tussen Aloy en Seyka maakt Aloy een interessantere hoofdrolspeler die zeker zal worden overgedragen naar de volgende game. Hun relatie vermenselijkt een personage dat soms een beetje oppervlakkig aanvoelt en toont het potentieel voor waar ze heen zou kunnen gaan.