Marens honger is niet alleen naar mensenvlees, maar ook naar erbij horen. Wanneer ze naar een andere staat reist en Lee (Timothee Chalamet), een andere eter, ontmoet en met hem eet, is ze eindelijk niet alleen. Maren lijkt zich het meest op haar gemak te voelen in hun ontmoeting en de daaropvolgende relatie, ze slaat zichzelf niet langer in elkaar voor haar verlangens, maar leunt er met een bijna ongepaste vrijmoedigheid tegenaan. De camera toont vaak de twee terwijl ze zich voeden in plaats van hun slachtoffers, in een poging ze verder menselijk te maken met de camera en dus door het menselijk oog. Guadagnino herinnert ons eraan waar deze twee personages voor staan: ze doden niet om te doden, maar omdat ze niet weten wat ze anders moeten doen. Het is vanwege Lee, die niet alleen niet schuldig lijkt over haar honger, maar ook comfortabel lijkt met haar seksualiteit, dat Maren leert deze aspecten van zichzelf te omarmen.
Marens intrinsieke behoefte aan verbondenheid komt voort uit haar eenzaamheid als zwarte queer vrouw, en ze vindt geen remedie voor die eenzaamheid totdat ze iemand anders vindt die met soortgelijke uitsluiting te maken heeft gehad. Hoewel Lee blank is, is hij alles wat niet goed paste bij het Amerikaanse Midwesten in de jaren tachtig: hij houdt van rockmuziek, hij is onbeschaamd in zijn bereidheid om Nee hoort, en hij lijkt ook vreemd te zijn. Pas wanneer deze twee elkaar ontmoeten, voelt Maren zich op haar gemak bij zichzelf, terwijl Lee voorop loopt in een of ander kannibalistisch ritueel gevoed door absolutie. Zijn bereidheid om zich te voeden met mensenvlees weerspiegelt zijn bereidheid om anders te zijn, niet bang voor de grenzen die de samenleving hem wil opleggen.
Hoewel hun posities uitsluitend verschillen op basis van hun ras, doet dat niets af aan Lee’s status als iemand die Maren kan leiden naar een wereld van hoop en verbondenheid. Voordat ze Lee ontmoet, is Maren net in de steek gelaten door haar vader (André Holland) en beweegt ze zich als een geest door de frames van de film, doelloos ronddwalend. Al vroeg op haar reis ontmoet ze Sully, een oudere voeder die haar de wegen van zijn volk probeert te tonen, maar ze vindt geen band met hem omdat haar kijk op de wereld wordt verbroken door een leven van eenzaamheid. Lee maakt echter onmiddellijk contact met haar. De twee herkennen meteen iets in elkaar, bijna alsof er een radar in hun gedachten was afgegaan zodra ze elkaar ontmoetten. Het land en de wereld waarin ze wonen lijken ondanks de uitgestrektheid niet groot genoeg voor hen, maar misschien hebben hun harten genoeg ruimte voor elkaar.