Song of the Week duikt in de nieuwe nummers die we maar niet uit ons hoofd kunnen krijgen. Vind deze nummers en meer in onze Spotify Top Songs-afspeellijst, en voor onze favoriete nieuwe nummers van opkomende artiesten, bekijk onze Spotify New Sounds-afspeellijst. Deze week maakt Sigur Rós een sublieme rentree met “Blóðberg”.
Zelfs op zijn best kan postrock een behoorlijk vervreemdend genre zijn. Zoals we onderzoeken in onze lijst met de 10 beste post-rockalbums aller tijden, zijn de lange, meanderende, sonisch onconventionele nummers niet bepaald knallers die je op een feestafspeellijst zou zetten. Maar voor afgelegen, quasi-spirituele ervaringen is het genre onverslaanbaar. De IJslandse postrockers Sigur Rós bewijzen dit al tientallen jaren, en voor hun comeback-single “Blóðberg” leveren ze een van de meest verleidelijk sublieme composities uit hun carrière.
Springen naar “Blóðberg” en de rest Atta, komt met nogal wat bagage. Afgezien van de onvermijdelijke vergelijkingen met hun meest gecanoniseerde werk – albums zoals Ágætis byrjun, die genrebepalende klassiekers zijn – het is ook het eerste nieuwe nummer van de band in tien jaar. Voor fans is het in potentie een perfecte storm van onrealistische verwachtingen.
Dus bestrijdt Sigur Rós dergelijke verwachtingen met een grote heruitvinding? Misschien een overdreven ambitieuze, progressief gestructureerde odyssee van een nummer? Nee. In plaats daarvan reduceert “Blóðberg” de band tot de essentie (wat, Ja, een 41-koppig orkest telt eigenlijk als essentieel). Zonder explosieve crescendo’s, opstijgende gitaren of zelfs maar enige vorm van percussie om zich achter te verschuilen, durft het nummer uitsluitend te vertrouwen op de schoonheid van de melodie en de georkestreerde achtergrond.
Koop hier tickets voor Sigur Rós
Op papier klinkt het misschien een beetje eentonig. Maar in de praktijk brengt Sigur Rós de luisteraar naar een staat buiten de realiteit, waardoor het meer dan zeven minuten durende geluid verrassend genoeg veel korter klinkt dan het in werkelijkheid is. Het is etherisch, transitief en een passende callback naar avant-garde rockreuzen.
— Jona Krueger
eervolle vermeldingen:
Slaughter Beach, Dog – “Vreemd weer”
Terwijl de in 2017 uitgebrachte “Acolyte” misschien wel het favoriete nummer van Slaughter Beach is, TikTok’s Dog (en het is Het is een geweldig nummer), is de songwriting van Jake Ewald met elke volgende release alleen maar sterker geworden. Het nieuwste op het gebied van indiekleding in Philadelphia, het relaxte en schattige ‘Strange Weather’, zet de opwaartse trend voort. Met zijn elektrische piano en bluesy gitaar neemt “Strange Weather” een bijna country rock invalshoek naar Slaughter Beach, Dog’s gebruikelijke indie-formule. Wat het nummer echter gemeen heeft met Ewalds eerdere werk, is hoe het de perfecte balans vindt tussen zingbare en poëtische lyriek. Ik hoop dat Slaughter Beach, Dog meer van dit soort nummers heeft, eerder vroeger dan later. -J. Kruger
Sedona – “Domino”
Sedona is terug in een sombere zomer met ‘Domino’, haar tweede single uit 2023. Het nummer komt na het op de jaren 90 geïnspireerde ‘Sharkbite’, een single uit 2021 waarin de in New York gevestigde songwriter een rommeligere en scherpere stijl aannam. Sedona klaagt de hele tijd over haar liefdesverdriet in een relatie, waarbij ze haar kristalheldere zang gebruikt als contrast met de verlammende teleurstelling waarover ze zingt. Vergeleken met haar debuutsingle vijf jaar geleden (het nog steeds onweerstaanbare “Call Me Up”), voelt “Domino” als de top van een heel andere berg voor Sedona, en alle ogen zijn gericht op wat ze nu gaat doen. — Paolo Ragusa
Coach’s Party – “Geboren leider”
De nieuwe single “Born Leader” van Coach Party is om vele redenen geweldig. Het is een uitstekende introductie tot het shoegaze-lied van de Isle of Wight-groep, elk lid van de band schiet op alle cilinders en verdeelt het verschil tussen met reverb doordrenkte, luie malaise en zinderende rock. Maar misschien wel het grootste deel van “Born Leader” is het direct memorabele refrein, met de zwevende, wanhopige melodieën van zanger Jess Eastwood die het nummer een golf van energie geven. “Ik stel mezelf altijd in vraag”, zingt ze in het tweede couplet. Er kan wat zelftwijfel en zelftwijfel in de songtekst zijn, maar “Born Leader” straalt nog steeds vertrouwen uit. — publieke relaties
Padvindster – “Jongen in het blauw”
Het is hun zevende single – hun zevende nummer aller tijden – maar je zou het niet weten. Girl Scout’s “Boy in Blue” is pakkend, elektrisch en verfrissend, en geeft een nummer over frustratie en geesten de lichtheid en intelligentie waar de band in zo’n korte tijd bekend om staat. Met een zangerig refrein dat doet denken aan Best Coast en een zangerige xylofoonpauze om je scherp te houden, is “Boy in Blue” weer de personificatie van indierock en fris. -Maura Fallon
Vagabon – “Kan ik over mijn shit praten?”
In januari kondigde Laetitia Tamko de release van haar derde album aan Sorry dat ik niet heb gebeld, de opvolger van hun titelloze folkalbum. Zijn nieuwste single, “Can I Talk My Shit?” is een vrolijk popnummer dat moeiteloos zijn veelzijdigheid als artiest demonstreert. Vagabon pronkt ook met zijn rapvaardigheden, blijft nieuwe wegen verkennen op dit album en bouwt voort op het caleidoscopische geluid van de eerste single van het project, “Carpenter”. —Zon Noor
Nummer van de week Single Artwork:
Afspeellijst van de beste nummers: