Pollard weet hoe hij een project als “Bill Russell: Legend” in elkaar moet zetten, dat naadloos vloeit van hoe Russell op het veld presteerde tot verhalen over zijn leven buiten het veld met passages uit zijn memoires voorgelezen door Jeffrey Wright. (Het hele project wordt ook verteld door Corey Stoll.) Russell, die vorig jaar overleed, werd zijn hele leven een uitgesproken activist, maar het is verrassend hoe baanbrekend hij was voor een sport die nog bijna helemaal blank was toen hij werd getransformeerd. Ik was gefascineerd door de verhalen van een jonge Russell die de schilderijen van Michelangelo uit bibliotheekboeken probeerde te onthouden en ze vervolgens opnieuw maakte toen hij thuiskwam, omdat zijn spel een obsessie met de hoeken van het lichaam onthulde. Hij wist waar iemand heen ging met de bal voordat zij het wisten, vanwege wat het lichaam van zijn tegenstander hem vertelde. De film van Pollard bevat een heleboel archiefbeelden van games en het is indrukwekkend om te zien hoe Russell eruitziet alsof hij een andere game speelt dan iedereen om hem heen.
En toch kreeg het niet de eer die het verdiende, omdat het alle verwachtingen overtrof vanwege de tijd dat het zich bij het spel voegde. Ondanks dat ze de San Francisco Dons naar twee opeenvolgende NCAA-kampioenschappen leidden, kregen hun blanke teamgenoten altijd de eer. Zelfs tijdens een krankzinnige run waarin de Celtics 11 NBA-kampioenschappen wonnen tijdens de 13-jarige carrière van Russell – een streak die nooit meer zal gebeuren – leek de sportpers in Boston Russell nooit genoeg krediet te geven. Hij was de eerste zwarte supersterspeler van de NBA en hij vergat nooit wat dat betekende.
Natuurlijk worden de heren die in zijn kielzog volgden geïnterviewd in “Bill Russell: Legend”, waaronder Steph Curry, Isaiah Thomas, Jalen Rose, Larry Bird, Magic Johnson, Chris Paul en meer. Shaquille O’Neal grapt dat een deel van het salaris van elke grote man naar Russell zou moeten gaan vanwege hoeveel ze hem schuldig zijn. Er zijn momenten waarop “Bill Russell: Legend” een beetje zwak is met NBA-analyse, maar het materiaal over Russells leven buiten het veld boeit echt. Niet alleen kreeg Pollard voor zijn dood een interview met Russell zelf, maar ook met zijn dochter en collega’s uit die Boston-jaren, die spreken met “Russell the man” in plaats van “Russell the legend”.