Maja gaat met Leah naar haar huis in Londen, dat zich in hetzelfde gebouw en boven bevindt als haar moeder, de ongeruste Chana (Sofie Gråbøl). Het gaat een beetje mis met Chana – ze staat erop om voor Leah te zorgen en heeft ook een paar vreemde stukjes joodse iconografie in huis verborgen. Het helpt niet dat Chana altijd zo’n serieuze en gekwetste blik op haar gezicht heeft. En wanneer Leah het appartement verlaat om meer over deze Joodse symbolen te leren van een man genaamd Lev (David Dencik) – die toevallig Leah’s oom is – wordt Maja gekastijd. Lev krijgt van Chana te horen dat hij niet over deze dingen moet praten.
Zou dit een geval van het Munchausen-syndroom kunnen zijn? Tot uw eer, gisalson laat de kijker niet zo gemakkelijk wegglippen. Het script bevat een paar verrassingen voor kijkers die misschien geïntrigeerd zijn door het verhaal en de slechts licht spookachtige beelden (kaarsen die vanzelf oplichten), wat leidt tot een meer rechttoe rechtaan derde bedrijf dat is opgebouwd rond bizar acteerwerk. Maar ‘Attachment’ is te moeizaam voor iets dat halverwege zijn gevoel voor humor opgeeft, lange tijd zijn grootste angst niet opmerkt en supertraag gaat elke keer dat het zichzelf moet uitleggen. “Attachment” wil zijn gruwel heel graag binnen de joodse mythologie en het ultraorthodoxe leven plaatsen, maar die specifieke keuze zorgt altijd voor een overdaad aan exposities, wat meer een afstandelijk dan een inclusief effect heeft.
In bepaalde vlokken is ‘Attachment’ het sterkst als een herkauwer over de meer universele zorgen van een relatie – wanneer je ontdekt dat het persoonlijke connecties heeft (Gisalson schreef het scenario voor Park, gebaseerd op delen van zijn leven), maakt het meer gevoel. Het engste verhaal hier wordt bewaard voor wat er met Leah’s vader is gebeurd, dat al vroeg werd onthuld. Chana was oorspronkelijk niet ultraorthodox: haar ex-man bracht haar in de gemeenschap, bekeerde haar en verdween. Ze klampt zich nog steeds vast aan deze religieuze levensstijl in ontkenning, terwijl haar zelfgevoel is verdwenen. Een groot risico bij het liefhebben van iemand is de kans dat die persoon verandert wie hij is en met een gebroken hart vertrekt. “Attachment” bereikt dit met Gråbøls verontrustende dramatische werk, schrijnend weerspiegeld door Maja’s geleidelijke angst terwijl ze ontdekt wie of wat ze nadert. Het is een onaangenaam raadsel, vooral wanneer codependency de bescherming lijkt te zijn die we het liefst willen.
Speelt nu op Shudder.