Renfield draait binnenkort in de bioscopen en de wereld is verheugd Nic Cage’s versie van Dracula te zien. Maar wie zijn tot nu toe de beste Dracula-acteurs?
met Renfield binnenkort in de bioscopen, Dracula is opnieuw in ieders gedachten. Deze keer wordt hij gespeeld door ieders favoriete excentrieke acteur, Nic Cage. Zodra werd aangekondigd dat hij de Prince of Darkness zou spelen, waren fans benieuwd wat hij in de rol zou brengen. Hoe verhoudt hij zich tot enkele van de betere hoektandversies van de graaf? Eerst moeten we onze lijst met de beste Dracula-acteurs presenteren!
Christian Camargo – Penny Dreadful (2016)
Terwijl Universal probeerde uit te zoeken hoe ze hun donker universumop Showtime, Penny vreselijk Ik deed al fantastisch werk door ze te verslaan. De serie bracht literaire versies samen van het monster van Frankenstein, de Wolf Man, Dorian Gray en uiteindelijk Dracula zelf. Christian Camargo speelde Dr. Alexander Sweet in seizoen drie, die Vanessa Ives van Eva Green begint te verleiden. Later wordt onthuld dat deze dokter eigenlijk de graaf zelf is, waardoor hij een onconventionele toevoeging is aan Dracula’s lijst met beste acteurs. Carmargo bracht de verleidelijke kant van de vampier naar voren en onthulde later hoe dodelijk hij kon zijn.
Zijn versie van Dracula verscheen in de kinderfilm The Monster Squad, maar hij vormde een te grote bedreiging voor de rol. Hij verschijnt in de stad met zijn andere monstervrienden, op zoek naar het dagboek van Van Helsing. Onze groep jonge helden kruist meerdere keren zijn pad en ontsnapt ternauwernood met hun leven. Dracula heeft er geen probleem mee om dynamiet te gebruiken om zijn boomhut op te blazen, en hij heeft er geen probleem mee om te willen dat een groep kinderen wordt gedood. Hij was zo eng in de rol dat kindactrice Ashley Bank terecht schreeuwde om haar leven tijdens hun persoonlijke confrontatie. Cage’s versie binnen Renfield het ziet er iets donkerder en grappiger uit dan deze versie, maar Regehr schrikt een hele generatie filmfans af. We zouden het zeker vermelden als een van de beste Dracula-afbeeldingen op het scherm.
In 1979 maakte Werner Herzog het klassieke vampierverhaal opnieuw en, in een geniale casting-ommekeer, castte hij Klaus Kinski in de titelrol. Zijn versie van Dracula is meer dierlijk in zijn aanpak. Hij verleidt zijn slachtoffer niet, maar drinkt in zijn slaap van hem. De angstaanjagende blik grijpt terug naar de versie van Max Schreck, maar het heeft nog minder menselijkheid dan de vertoonde film. Met zijn gigantische lippen en scherpe tanden lijkt hij meer op een bloedzuiger dan op iets dat voor een mens kan doorgaan. Ook al is Kinski’s optreden volkomen bizar (Kinski’s? Ga maar na), het is nog steeds een van de beste versies van Dracula op het scherm. Het is waarschijnlijk een veilige gok dat de versie van Cage erin zit Renfield zal hier minder inspiratie uit halen.
Jack Palance – Dracula (1974)
Met de populariteit van Dan Curtis-series zoals Dark Shadows en zijn Kolchak TV-films, besloot hij zijn aandacht te richten op het brengen van Dracula naar het kleine scherm. Hij werkte samen met zijn vaste medewerker Richard Matheson om het tot leven te brengen. Ze castten Jack Palance, en hij brengt een vleugje pathos naar het personage. In deze versie ziet hij een vrouw die hem doet denken aan zijn lang geleden overleden vrouw. We zien een beetje meer van de menselijkheid van het personage terwijl hij probeert het enige te vinden dat hem gelukkig maakte. Hij zal slagen, ongeacht wie hij moet doden.
Deze fictieve versie van Nosferatu’s creatie verandert Max Schreck in een echte vampier. Regisseur FW Murnau haalt deze vreemde acteur aan boord die ineens heel goed toegerust lijkt om de beroemde vampier te spelen. Dafoe verdwijnt in de rol van het vreemde wezen. De interacties tussen hem en de rest van de cast zijn fantastisch om te zien, en het is geweldig dat Murnau gefrustreerd raakt dat hij niet zal stoppen met het vermoorden van de cast. Een vreemde meta-uitvoering, maar nog steeds gerangschikt als een van de beste afbeeldingen van Dracula op het scherm, al was het maar vanwege een technisch probleem.
Ik denk niet dat het als een schok zal komen om te zeggen dat Gary Oldman een geweldige acteur is. Francis Ford Coppola castte hem als Dracula voor zijn verhaalversie met een groot budget uit 1992. Ze gebruikten enkele van de beste ultramoderne effecten om Oldman te transformeren tijdens verschillende stadia van zijn verjonging. Hij begint als een afgeleefde oude man, en terwijl hij zich voedt, veroudert hij achteruit tot een lenige jonge man. Oldman speelt het personage perfect en je kunt zien hoe gemakkelijk hij verleidt. Bij dezelfde beurt is er een gevaar van onderaf dat op het scherm sluipt. Het is gemakkelijk in te zien waarom hij een kanshebber is voor de beste Dracula op het scherm.
Toen geluid voor het eerst in films werd geïntroduceerd, maakten studio’s soms ook versies in vreemde talen met verschillende acteurs op dezelfde sets en in dezelfde kostuums. voor 1931 Dracula, ze filmden overdag de Engelse versie met Bela Lugosi, en dan kwam er ‘s nachts een andere crew om de Spaanse versie te filmen.
In vergelijking is Villarias ‘versie van het personage niet zo rigide als die van Lugosi. Hun uitdrukkingen en bewegingen waren vloeiender en differentieerden deze versie. Dit maakte niet alleen de vrouwelijke hoofdrolspelers sexyer vanwege minder strikte filmcodes in andere landen, maar zorgde er ook voor dat deze versie van het verhaal zich onderscheidde van zijn Engelse tegenhanger. Sommigen vinden het zelfs leuker dan de Todd Browning-film die iedereen kent. Het zou interessant moeten zijn om te zien of het dichter bij Cage’s visie van het personage komt Renfield.
Max Schreck – Nosferatu (1922)
Zelfs als iemand deze film niet heeft gezien, weten ze zeker hoe Max Schreck eruit zag in de film. Hij is de film ontstegen en heeft zich zo volledig in de popcultuur genesteld dat een enkel beeld uit de film genoeg is voor mensen om hem te herkennen. Deze stille film uit Duitsland gebruikte licht en schaduw om Schreks graaf Orlok (we weten allemaal dat het echt Dracula is) zo’n indrukwekkende aanwezigheid in de film te geven. Zijn uiterlijk en maniertjes bezorgden generaties kippenvel als ze naar hem keken. De filmmakers werden aangeklaagd door het landgoed Stoker en verloren. Alle kopieën van de film zouden worden vernietigd, maar sommige overleven het, wat goed is voor het verhaal, aangezien deze versie van het personage misschien wel de engste is die ooit heeft geleefd.
Toen de monsterseries van Universal enorm begonnen te groeien (bedoelde woordspeling), begonnen ze afstand te nemen van enkele van de klassieke monsters en meer naar de films uit het atoomtijdperk te gaan die populair begonnen te worden. Aan de overkant van de vijver besloot Hammer Films om hun eigen versie van deze klassieke wezens te maken. Christopher Lee werd gecast en zijn kijk op Dracula was iets dat het publiek nog niet eerder had gezien.
Zijn versie was heel correct en waardig, maar toen hij eenmaal in zijn bloeddorst kwam, werd hij wild en losgeslagen. Je zou in grote problemen komen als je de pech had hem in dit stadium tegen te komen. Het ontblootte zijn slagtanden en siste terwijl zijn ogen bloeddoorlopen en rusteloos werden. De uitwisseling gebeurt vrijwel onmiddellijk. Je zou een heel normaal gesprek kunnen voeren, maar hij zou plotseling woedend zijn en er zou geen manier zijn om hem te kalmeren totdat hij kon eten. Een angstaanjagende weergave van het personage, om zeker te zijn. Het zou interessant moeten zijn om te zien of Cage iets van Lee’s intensiteit leent Renfield.
Bela Lugosi – Dracula (1931)
Totdat de wereld uiteindelijk in stof verandert en ontsnapt in het vacuüm van de ruimte, zal geen enkele andere acteur zo geassocieerd worden met het karakter van Dracula als Bela Lugosi. Zijn langzame gang en diepe blik werden een stereotype van hoe het personage in alle latere versies werd afgebeeld. Zijn dreigende blik en langzame wandeling naar zijn slachtoffer werd het stereotype voor elke karakterisering van Dracula. Het zal interessant zijn om te zien wat Nic Cage uit deze versie haalt Renfield.
Zelfs wanneer Lugosi zou terugkeren naar de rol in Abbott en Costello films, zijn aanwezigheid was genoeg om je een rilling te bezorgen, zelfs met alle komedie om hem heen. De eenvoudige levering van de regel: ‘Hoor ze, kinderen van de nacht. Wat een muziek maken ze!” het is genoeg om Lugosi naar de Dracula Hall of Fame te sturen. Zelfs met een glimlach op zijn gezicht is de duisternis in zijn uitvoering huiveringwekkend.
Wie is volgens jou de beste Dracula op het scherm? ben je enthousiast Renfield? Laat het ons weten in de reacties.