Thu. Mar 28th, 2024


De afgelopen dagen heb ik steeds meer openbare vertoningen gezien en enkele van de andere locaties in de stad bezocht. Sommige van deze kamers zijn werkelijk verbazingwekkend en wedijveren met het hoofdpaleis vanwege hun comfort en kwaliteit van presentatie. Alleen al qua locaties lijkt Berlijn de beste op het circuit te zijn als het gaat om het vinden van meerdere locaties om het beste van de wereldcinema te laten zien op locaties die zo’n prestigieus evenement waardig zijn.

Op een van die verre maar indrukwekkende locaties nam ik “Kolibries”, De vrolijke indie hybride van Silvia Del Carmen Castaños en Estefanía “Beba” Contreras. Er is elders ruimte om de populaire trend te analyseren van films die de grens tussen non-fictie en scenario doen vervagen, maar of je nu momenten in real time vastlegt of simpelweg waarheidsgetrouwheid uitdraagt, dit warme en onthullende portret van twee goede vrienden werd goed ontvangen door het lokale publiek . .

De charme van de film ligt in de mix van sass en serieuze introspectie, waarbij zowel de toon als de stilistische neigingen worden gemengd. Het geheel kan op elk moment uiteenvallen in iets insulairs of zelfs toegeeflijks, maar de charmes van deze individuen en de subtiele duwtjes in hun lichte maar lineaire verhaal zorgen voor een echt plezierig horloge. Het helpt dat de genegenheid van de hoofdrolspelers authentiek maar nooit mierzoet is, en dat hun overpeinzingen over het leven in Laredo, Texas, alle soorten stereotypen tarten die deze coming-of-age-prijs bezaaien.

Het is bijna wat de film Nee door dit te doen, werkt het allemaal, waardoor stille momenten bovenop een auto mogelijk zijn die naar de sterren kijken, of nadenken over de rivier die dient als een letterlijke grens tussen twee heel verschillende potentiële levens, om eerder poëtisch dan onaangenaam of afgezaagd te voelen. Het is gewoon leuk om met hen tweeën en hun kring rond te hangen, opgewarmd door hun momenten van gratie en onhandigheid. Het is een zorgvuldig gemaakte film van diepe eerlijkheid, en ondanks dat hij werd afgewezen door sommige Amerikaanse festivals, is het echt een van de beste films in zijn soort die ik ooit heb gezien. Het verdient zeker aandacht buiten elke documentaire zijbalk.

By Orville Anderson

Professional Writer | Published Author | Wordsmith | Lover of Literature | Crafting stories that captivate and inspire | Seeking to connect with fellow wordsmiths and literary enthusiasts | Let's embark on a journey through the power of words | #Writer #Author #LiteratureLover