George Mac Donalds De prinses van het licht boek is een groot thema in de film. Ik vond dit verhaal en de verschillende iteraties echt fascinerend. Ik vind het geweldig hoe je dat in de film hebt geïntegreerd.
Er was een regel uit dat boek die ik ergens had opgeschreven. Ik hield een notitieboekje bij waarin ik zinnen uit boeken, films of andere zinnen of citaten opschreef die ik mooi en inspirerend vond. In een van die notitieboekjes stond een zin uit dit boek, een lange zin, maar ik wist niet meer waar ik die gevonden had. Die zin had ik net in gedachten bij het schrijven van het script. Ik weet niet eens waarom, want ik heb het lang geleden geschreven, en toen googelde ik de hele zin en vond het boek, en ik wist niet eens dat het uit het boek was. Dus ik las het boek en vond het echt interessant hoeveel parallellen er zijn met dit verhaal, dat al in ontwikkeling was.
Het was dus niet vanaf het begin van het schrijfproces; het was later, bijna toen ik het script af had. Er zat nog zoveel meer in het script, maar we vonden het te ingewikkeld met de Engelse tekst en hebben het weggelaten. Maar we hebben het toch op de foto’s gehouden. Mijn tekenafdeling kopieerde de originele tekeningen uit het boek.
Er zijn al deze vrouwen in haar leven, de hofdames, de bedienden, de vrouwen in het verpleeghuis dat ze bezoekt, zelfs haar dochter. Het zijn allemaal weerspiegelingen van hoe vrouwen geacht worden te zijn in deze samenleving. Ik zou graag je mening horen over hoe je al deze verschillende vrouwen hebt gemaakt en wat je hoopte met hen over te brengen.
Iedereen in de film en iedereen in het systeem moet aan veel verwachtingen voldoen. Daarom heb ik ook de baard van de keizer opgezet, die hij scheert omdat hij een kleine man was. Hij werd keizer toen hij heel, heel jong was. Dus ik denk dat hij ook iets moest doen om mensen te imponeren. Hij moest ook een rol spelen en ik vond het belangrijk om te laten zien dat iedereen het mensen naar de zin moet maken. Maar vooral vrouwen natuurlijk.
Voor vrouwen was het zo duidelijk dat ze niet echt moesten beslissen of iets anders moesten doen dan van hen werd verwacht. Wees cool, mooi koninkrijk enzovoort. Ik vond het interessant om het historische materiaal en de dagboeken van haar hofdames en haar dochter te lezen. Ze twijfelden nooit aan het systeem waarin ze leefden. Ze hebben hiërarchieën nooit in twijfel getrokken. Dus, omdat ze onder de keizerin stonden, was hun positie zo duidelijk voor hen.