Ik ontmoette Justin in 2010 op het MusicNow Festival in Cincinnati. Ik was in de stad met yMusic om met St. Vincent, en Aaron en Bryce Dessner hielpen Justin bij het samenstellen van een soloshow om het festival af te sluiten. Ze zeiden dat als iemand van ons bereid was om nog een dag te blijven, we aan de show konden deelnemen, en ik greep de kans aan als een fervent fan van hun werk. Ik herinner me dat ik tijdens een drankje na de show in een duikbar werd gevraagd om wat arrangementen te maken voor een paar nummers, waaronder ‘For Emma’, en mijn wekker op 6 uur zette om aan het werk te gaan. Het spelen van die show met Justin was het hoogtepunt van mijn carrière en ik vond het geweldig dat ik werd gevraagd om aan het volgende Bon Iver-album te werken.
Vanaf dat moment is Justin een creatief baken voor mij geweest. Er is iets aan hem en zijn muziek dat me naar creatieve stappen trekt. Of hij me nu aanmoedigde om saxofoonschrijven in de muziek van Duke Ellington te bestuderen, of om het intrinsieke contrapunt van pedal steel te imiteren, Justin belichtte parallellen en mogelijkheden waarvan ik de waarde nooit zou durven erkennen. Zijn vermogen om onbaatzuchtig de ideeën van anderen te synthetiseren in de context van zijn meest persoonlijke artistieke werk is ongeëvenaard in mijn ervaring.
“Marvel Room” begon als een idee voor de ik ik album, hoewel het er niet een was die we samen hebben aangepakt tijdens het arrangeren. Ik vond het tijdens een diepe, harde duik en was geïntrigeerd door zijn voortstuwende ritmes en baritonbezweringen. Ik besloot om de originele stemmen in de strijkers op te nemen, en als onderdeel van mijn arrangementstudie nam ik het hele nummer drie keer op op zoek naar het perfecte gevoel. Hij reisde met me mee van Harlem naar Brooklyn, waar we naartoe verhuisden voordat mijn zoon werd geboren. Ik leunde naar voren om onopvallende zinnen in haar vocale nul te decoderen, en we speelden het nummer een paar keer heen en weer terwijl vorm en inhoud naar voren kwamen. Hij vroeg me hier en daar om een meer onderverdeeld ritme, en ik vroeg me af of hij aan het einde een vleugje sprankeling kon toevoegen. Een jaar later raapte ik de moed bij elkaar om een uitgebreid intro dat ik had gemaakt af te snijden, en ineens was het nummer af.