De glorieuze nachtmerrie duurt voort. opgraven is terug met het vervolg uit 2018 Beëindiging(en), hun achtste album sinds ze vernietigd werden door de zon. (Plaats uw favoriet opgraven woordspeling in opmerkingen).
Stilistisch gezien zal het album oude fans tevreden stellen. opgraven fans. Er zijn niet veel verrassingen in dit aanbod, hoewel “Broken Arrow” de zaken een beetje door elkaar haalt met een regelrechte hardrockschijf. Muziek heeft bijna Koningin van het stenen tijdperk-voel het. Geen klachten van mij daar. Anders klinkt de band als zichzelf: metalcore uit de jaren 2000 met de nadruk op dubbelgitaartheater, verpletterende storingen en de rest van de standaardwapens van de band.
Fans die uitstekende vintage metalcore willen horen, moeten rechtstreeks naar “Cremation of the Living” gaan, want het bevat alle Göteborg-riffs, anthemische zanglijnen en neus-smakkende breakdowns die je maar kunt wensen. Misschien weet je het niet, maar de metalcore uit 2000 maakt de laatste tijd een comeback. Er zijn genoeg nieuwere bands die klinken alsof 2004 nooit is geëindigd. En hoewel ik er absoluut van geniet, is het leuk om enkele originelen te horen die laten zien hoe het moet.
Het zal niemand verbazen dat de gitaren fantastisch klinken. Een goede vriend van mij heeft ooit een label gekregen Het naderende onweer “Megaman metal” vanwege alle heroïsche riffs die in de muziek van de band zitten. En dat is hier zeker nog steeds het geval, te zien Buz McGrathde hoogste devotie Goed bezig Het is Sombere rust blijft intact. Er zijn verschillende momenten die zijn en laten zien Peter Leekhet vermogen om drama in een nummer te creëren, met name op “Eradicator” en “Into the Abyss”.
Een ander schetterend baken op dit album is Mike Justianusdrum geluid. Terugkerend na een lange afwezigheid, justiaan was natuurlijk na de kit aan opgraventopalbums in 2004 en 2006. Vanaf het begin van “The Wretched, The Ruinous” is het meteen een genot om hem op de schouder van de sonische machine van de band te horen. Ik hou vooral van hoe de kickdrum klinkt: pulserend en krachtig, maar niet zo overgeproduceerd dat het klinkt als pennen die tegen een tafel tikken.
Er is maar één aspect van dit album dat me altijd bij de muziek vandaan heeft gehaald, en dat is zoiets Trevor Phippsde zang van werd geproduceerd. Om de een of andere reden hoor je veel spuitende en krakende geluiden wanneer hij bepaalde lettergrepen uitspreekt. Het is alsof er een apart pad is voor alle lucht die tussen zijn tong en wangen passeert wanneer hij een “sh” of “ch” geluid speelt. Misschien was dat met opzet en trevor graven dat geluid. Misschien jij ook. Maar ik vond het nogal verontrustend.
Wat betreft de lyrische inhoud van het album, opgraven heeft lange tijd apocalyptische taal uitgebuit, die grenst aan de christelijke eschatologie van de dag des oordeels en openbaring. De muze van de band is natuurlijk de degradatie van het milieu en onze gedeelde leefomgeving door de talloze menselijke activiteiten die het beïnvloeden. Het levert zeker boeiend en meeslepend materiaal op, hoewel ik erop moet wijzen dat predikanten, filosofen en denkers van alle pluimage de zelf toegebrachte vernietiging van de mensheid sinds onheuglijke tijden hebben voorspeld, en toch blijven we hier.
En hoewel ik het ermee eens ben dat er enkele veranderingen nodig zijn, moeten we heel voorzichtig zijn met de stappen die we nemen, anders zullen we onze inspanningen verder uitbuiten, of gewoon terugvallen vanwege onze eigen idiotie. We zouden ook aangemoedigd moeten worden door de vooruitgang die we hebben geboekt, vooral in de Verenigde Staten, en door de tekenen van de veerkracht van de natuur in andere delen van de wereld. Bovendien heeft de tijd dat uitgewezen toegenomen economische ontwikkeling, groei en welvaart leiden tot grotere inspanningen voor natuurbehoud en bescherming van leefgebieden, wat betekent dat zelfmisantropie en misantropie niet het antwoord zijn. Ik ben uit principe bij de band, alleen een paar dingen om te overwegen.
Hoe dan ook. Dit is een solide aanbod van een van de grootheden van metalcore. Ik weet zeker dat deze nummers goed in het repertoire van de band passen en een energieke (en vaak angstaanjagende) reactie uitlokken bij hun die-hard fans.