Seizoen vier gaat verder met de spannende seizoensfinale van vorig jaar en begint met Barry (Hader) in de gevangenis voor zijn misdaden – niet zomaar een gevangenis, maar een die ook zijn voormalige handler, Fuches (Stephen Root), die wanhopig wordt, huisvest. van de FBI. zodra hij erachter komt. Maar Barry is niet langer geïnteresseerd om hem te vermoorden; hij is op drift nadat hij ontdekt dat zijn voormalige acteercoach / vaderfiguur, Gene Cousineau (Henry Winkler), hem stroomopwaarts heeft verkocht voor het vermoorden van zijn vriendin aan het einde van het eerste seizoen. “Meneer Cousineau, bent u boos op mij? Omdat ik van u hou,” jammert Barry eerder dit seizoen hulpeloos via een telefooncel in de gevangenis, zijn smeekbeden vallen in dovemansoren. Hader is altijd bedreven geweest in het lopen van het delicate koord van Barry tussen een geharde psychopaat en een verdwaalde kleine jongen, en zijn tijd in het gerinkel onthult nieuwe lagen van kwetsbaarheid.
Maar hoe gebroken Barry ook is geworden, de gevolgen van zijn acties in de eerste drie seizoenen hebben zijn tol geëist van de ondersteunende cast van de show. Zelfs buiten het titelpersonage ging ‘Barry’ altijd over de aangeboren duw tussen overtreding en verlossing, de manieren waarop we onze pijn en wrok gebruiken als brandstof voor creativiteit.
Deze tegenstrijdigheden zijn de sleutel tot wat de show zo kijkbaar maakt. Vang de eerste paar minuten van de show – een uitgebreide brede opname van het kantoor van een gevangenisbewaker, terwijl hij Barry volgt terwijl hij op weg is naar zijn cel. We horen de bewakers buiten beeld over hem praten: Ja, dat is hij. O Barry Berkman, de brutale moordenaar die voor de rechter is gebracht. ‘Hij is aan het neuken televisie!” de andere bewaker gutst; zelfs in de gevangenis kun je niet ontsnappen aan de verlokking van beroemdheden. Het is een niveau van gratie dat Barry niet opzettelijk verlangt of aantrekt. Hij ziet de gevangenis als zijn boetedoening.
In feite gaat een groot deel van de eerste helft van ‘Barry’s’ laatste seizoen over onze personages die wegrennen van hun ware zelf dat de eerste drie seizoenen in hen allemaal onthulden. Sally (Sarah Goldberg) vlucht naar haar geboorteplaats Joplin, Missouri, waar haar ouders zich minder zorgen lijken te maken over de moorddadige status van haar ex-vriend dan over alle zelfmythologisering die ze heeft gedaan in haar semi-autobiografische streamingserie. Ondertussen belijdt Gene een nederig verlangen om gerechtigheid te zien geschieden, maar hij kan dat verlangen alleen uiten op een manier die hem weer in de ogen en aandacht trekt. Net als Barry zoekt hij absolutie voor zijn zonden en valt hij nog meer flauw als niemand hem die kan geven.